Անեղն
աստուածն
ամենակալ
Էիցն
բնաւից
պատճառ
եղեալ,
Գերակատար
էնն
բարձրեալ,
Բանականաց
անճառ
եղեալ:
Որդին
ծնունդ
անսխալական,
Ի
սուրբ
Հօրէն
աստուածական,
Անտանելի
եւ
անսահման,
Անհուն,
անբաւ
եւ
անթուական:
Հոգին
բղխումն
է
տիրական,
Շնորհն
անբաւ
եւ
իսկական,
Որ
միշտ
բաշխէ
անխնայական
Ի
յարարածս
համանգամայն:
Որպէս
Մովսէս
մեծն
տեսեալ,
Սուրբ
մարգարէն
աստուածարեալ,
Զհոգին
աստուած
ի
ջուրց
շրջեալ,
Զի
զօրութիւն
ի
տարերս
տալ:
Զի
նոյն
Հոգին,
որ
ի
Հօրէ
Միշտ
զարարածս
իւր
զարդարէ,
Զեկեղեցի
իւր
հաստատէ,
Աստուածութեամբն
պսակէ:
Որպէս
յառաջն
ետ
մարգարէ,
Գիր
եւ
օրէնքս
ի
Սինայէ,
Որ
խօսեցաւ
նա
ի
յամպէ,
Քառասուն
ամ
յանապատէ:
Իսկ
զմեծ
շնորհս
նոր
Սիոնէ,
Որդովն
իւրով,
որ
ի
Հօրէ,
Որ
ազատեաց
զազգս
ի
չարէ,
Զհոգինն
փրկեաց
ի
խաւարէ:
Առաքելովք
հաւատ
շնորհեաց
Եւ
աւազան
մեզ
հաստատեաց,
Հայրապետօք
կարգաւորեաց,
Վարդապետօք
փառազարդեաց:
Եւ
ի
վերջին
ժամանակիս,
Ի
նուաստանալ
մեզ
Հայկազնիս
Եւ
ի
մերոյ
թուականիս,
Քսան
եւ
մի
յոբելեանիս,
Երեւեցաւ
Հայաստանիս
Տէր
Կարապետ
Բաղիշեցիս,
Յար
եւ
նման
ի
մեծ
նախնիս,
Աստուածային
սրբոց
գնդիս:
Պատկեր
պայծառ
սուրբ
Արարչին,
Զուտ
եւ
մաքուր
յախտից
կրկին,
Պայծառացեալ
շնորհօք
վերին,
Խստակրօն
իբր
անմարմին:
Այլեւս
ամէն
շնորհօք
լցեալ,
Ըստ
երկնայնոց
վեհից
նմանեալ,
Իբրեւ
զաթոռսն
զՏէրն
հանգուցեալ
Եւ
զքրովբէսն
զհեղումն
առեալ:
Զերթ
զսրովբէսն
սրբաբանեալ,
ԶԵրրորդութիւնն
դաւանեալ,
Յոյժ
ուղղակի
եւ
անսխալ
Եւ
միշտ
ազանցն
քարոզեալ:
Բարձր
եւ
պայծառ
քան
զերկին,
Քարոզդ
կենաց
աստուածային,
Լուսով
փայլեալ
ահեղագին,
Շնորհօք
հոգոյն
աստուածային:
Նման
ծագման
արեգական,
Փայլիս
յաշխարհս
Հայաստան,
Տէր
Կարապետ
կորովաբան,
Մեծ
հռետոր
իմաստնական:
Ի
խաւարեալ
ժամանակիս,
Գիշերանման
մեղաց
մթիս,
Իբրեւ
զլուսինն
լի
երեւիս
Եւ
աստեղացն
հանգոյն
փայլիս:
Միջնորդ
շնորհաց
ես
երկնային,
Ամպդ
քաղցրահոս
եւ
մշտային,
Որ
ի
ծովէն
աստուածային,
Զշնորհս
ցօղես
յամենեսին:
Հողմ
հարաւոյ
յոյժ
ջերմային,
Հալող
սառից
ձմերնային,
Օդ
քաղցրասնունդ
եւ
մեղմագին
Եւ
զովացող
տապոյ
չարին:
Անհուն
շնորհօք
ես
լրացեալ,
Իբրեւ
զծով
ծանրածաւալ,
Իմաստութեամբ
խորոց
նմանեալ,
ԵՒ
զօրութեամբ
գետ
յորդորեալ:
Ջուր
կենդանի
աղբերական,
Համ
քաղցրագոյն
եւ
զանազան,
Արբուցանես
զազգս
մարդկան,
Զպասքեալ
անձինս
զամենեսեան:
Երկիր
պարարտ
արդիւնաւոր,
Պտուղ
բերես
հարիւրաւոր,
Դու
աստուծոյ
ես
մասնաւոր,
Արքայութեան
ժառանգաւոր:
Լեառն
աստուծոյ,
հանդիսարան
Թագաւորին
անմահական,
Զերթ
զԹաբօր
եւ
զՔորեբ,
Էջ
աստուծոյ
սինէական:
Դու
ծառ
տնկեալ
ես
ի
դրախտին,
Պտուղ
կենաց
ի
քէն
կթին,
Որք
ի
պտղոյն
յայն
ճաշակին,
Ժառանգեն
զկեանսն
յաւիտենին:
Ծաղիկ
պայծառ
ի
պարտիզի,
Հոտ
քո
բուրէ
քիմս
ամենի,
Գոյն
քո
երփն-երփն
զարդարի,
Ամենեցուն
ես
ցանկալի:
Եւս
առաւել
դու
իմ
հոգի,
Թագ
ի
գլուխս
պանծալի,
Հոգիս
քեզնով
է
կենդանի,
Տէր
Կարապետ,
սիւն
իմ
սրտի:
Տէր
Կարապետ
խոհեմական,
Անձամբ
մաքուր
սրովբէանման,
Դու
խունկ
անուշ
հոտով
բուրման,
Ծխանելի
տէրունական:
Զմուռ,
հալւէ
եւ
կասիան,
Նարդոս,
քրքում
եւ
պալասան,
Տաշխ
եւ
կնդրուկ
տէրունական,
Դու
պատարագ
աստուածութեան:
Ոսկիագոյն
փայլիս
պայծառ,
Աստուածային
լուսովն
անճառ,
Արծաթ
մաքուր
ես
հրաշափառ
Եւ
մարգարիտ
պարզ
որպէս
սառ:
Պէս-պէս
ականց
երկոտասան,
Ներգործութեանց
եղեր
նման,
Այլեւ
գոյնոցն
զանազան,
Որք
ունէին
շնորհ
հրաշազան:
Կրկին
կերպիւ
համանման,
Եղեալ
քարինքն
պատուական,
Նահապետացն
երկոտասան
՚Ւ
առաքելոցն
սրբազան:
Զի
դու
զմրուխտ
ես
լաւագին,
Որ
է
կանաչ
գեղեցկագին,
Նշանակեր
նա
զՂեւին
ԵՒ
զՅոհաննէսն
երանելին:
Եւ
սարդիոն
է
շիկագոյն,
Դու
զարդարեալ
հրով
հոգոյն,
Ռուբէնի
էր
նա
հանգոյն
Եւ
Փիլիպպէի
Գալիլիացոյն:
Գունով
կամիր
է
տպազիոն
Եւ
դուն
երկեալ
ի
սուրբ
հոգոյն,
Նշանակէր
նա
զՇմաւոն
Եւ
զՄատթէոսն
գերագոյն:
Դու
կարկէհան,
որ
կայծ
կոչի,
Զի
յԱփրիկէ
նա
գտանի,
Փայլմամբ
նման
էր
Յուդաի
՚Ւ
առաքելոյն
Մատաթիաի:
Ծիրանագոյն
ակ
շափիւղայ,
Տէր
Կարապետդ
գերակայ,
Խորհուրդ
ունէր
նա
զԴանայ
Եւ
Պօղոսին
նման
է
նա:
Եւ
դու
յասպիսակ
նազելի,
Ամէն
մարդկան
ես
ցանկալի,
Նման
էր
նա
Նեփթաղիմի
Եւ
Պետրոսի
մեծին
վիմի:
Զի
գոճազմն
է
կապուտ
գունով,
Դու
բազմաշնորհ
իբրեւ
զծով
Որ
ի
յԱսէր
նման
գոլով
Եւ
յԱնդրէաս
մեծ
խորհրդով:
Դու
ես
սուտակն
լիգիրոն,
Որ
է
կապուտ,
աւազագոյն,
Նահապետ
էր
Գադ
անուն
Եւ
Թադէոս
տաճար
հոգոյն:
Իբրեւ
զակատն
ոսկիափայլ
Ի
Քաղդէաս
նա
երեւեալ,
ԶԱբօղոնի
նա
տիպ
եղեալ,
ԶԲարդողեմիոսն
գուշակեալ:
Եւ
զի
յակինթն
ես
մեծագին,
Որ
է
յաշխարհ
Բաբելոնին,
Զի
նա
տեսակ
ի
Սաքարին
՚Ւ
առաքելոյն
Շմաւոնին:
Եւ
դու
շնորհօք
փառազարդեալ,
Իբրեւ
զեղունկ
գեղագունեալ,
Նա
բենիամին
է
անսխալ
Եւ
յակոբոսն
հոգով
մաքրեալ:
Զի
դու
բիւրեղ
ես
ծովագոյն,
Օդատեսակ
եւ
պարզագոյն,
Նա
էր
Յովսէփ
գեղեցկագոյն
Եւ
Թումաս
անհաս
խորութիւնն:
Էիցս
բնաւից
արարածոց,
Գերագունից
եւ
ընտրելոց,
Համանման
տէր
Կարապետ`
Աստուածուսոյց
սուրբ
վարդապետ:
Դու
միամիտ
իբր
իբր
աղաւնի,
Անոխակալ
ես
ի
սրտի,
Բարձրագնա
իբր
արծըւի
Եւ
ահարկու
ամենայնի:
Առեւծ
հզօր
ես,
նազելի,
Յամէն
ազանց
դու
գովելի,
Զի
չարն
ի
քէն
յոյժ
սարսափի
Եւ
ի
յանդունդս
հալածի:
Տիպ
տիրական
աստուածային,
Որպէս
զԱդամ
մարդն
առաջին
Շնորհօք
լցեալ
ահեղագին
Փառօք
եդեալ
յեկեղեցին:
Դու
պատարագ
աստուածային,
Որպէս
զԱբէլ
զսուրբ
նախնին
Եւ
նմանեալ
մեծի
Սէթին,
Որ
փարատեաց
զսուգ
Հօր
սրտին:
Եւ
յուսադրող
մարդկան
սրտին,
Որպէս
զԵնովս`
որդի
Սէթին
Եւ
պահացող
նման
Ենովքին,
Զոր
եւ
փոխեաց
Տէրն
ի
դրախտին:
Պարկեշտ
վարուք
իբր
անմարմին,
Սրբահոգի
նման
Նոյին,
Դու
Մելքսեդեկ
Սաղիմին,
Քահանայապէտ
Տեառն
մեծին:
Աբրահամու
հաւասարեալ,
Աստուածասէր
եւ
կատարեալ,
Մեծահաւատ
եւ
հիւրընկալ
Եւ
յաստուծոյ
յոյժ
սիրեցեալ:
Նահապետին
որդի
ծնեալ,
Մեծ
աւետեօք
զՍահակն
օրհնեալ
Եւ
խնդութեամբ
եղեւ
լցեալ,
Զի
ժառանգորդ
նորին
եղեալ:
Զանդրանկութեան
շնորհս
առեալ
Եւ
զօրհնութիւն
Հօրն
ընկալեալ,
Զմեծն
Յակոբ
զաստուած
տեսեալ,
Երկոտասան
որդիս
ծնեալ:
Եւ
դու
նոցին
ես
մասնակցեալ,
Հայր
վարդապետ
սրբազանեալ,
Միտք
իմ
ի
քէն
լուսաւորեալ,
Իմ
արեգակն
լուսափայլ:
Տէր
Կարապետ,
շնորհօք
լցեալ,
Ամենալի
սեղան
կազմեալ,
Զքաղցեալ
անձինս
դու
կերակրեալ,
Որպէս
զՅովսէփ
յառաջ
եղեալ:
Որքան
ծնունդ
որդոց
մարդկան,
Շնորհօք
Տեառն
ընտրեցան,
Ամենեցուն
եղեր
նման,
Տէր
Կարապետդ
վեհական:
Վէմ
հաստատուն
անդրդուելի
Եւ
յումեքէ
անշարժելի,
Իբրեւ
զՅոբ
երկայն
ոգի,
Սպասող
վարձուց
փոխարէնի:
Պարագլուխ
սուրբ
մարգարէն,
Մեծն
Մովսէս
ընտրեալն
յազգէն,
Զի
կոչեցաւ
ի
յանեղէն
Եւ
ընկալաւ
գիր
եւ
օրէն:
Դու
ի
հոգոյն
սրբոյ
լցեալ,
Տէր
Կարապետ
հրաշազանեալ,
Զի
Մովսէսի
եղեր
նմանեալ,
Հոգով
մարմնով
փառազարդեալ:
Յեսու
ընտրեալ
յետ
Մովսէսին,
Տէր
եւ
իշխան
Իսրայելին,
Տարաւ
զնոսա
ի
Պաղեստին`
Ւ
յաւետեաց
երկիր
բարին:
Եւ
դու
ի
կարգն
Քրիստոսին
Յետ
Գրիգորի
Լուսաւորչին,
Հանց
զմեզ
յերկինս
վերին,
Ւ
խոստացեալ
տեղի
բանին:
Յաստուածային
հոգոյն
ընտրեալ,
Կոչմամբ
նորին
յառաջ
եկեալ,
Տէր
եւ
գլուխ
դու
մեզ
կարգեալ,
Իբր
զԳեդեհոն
յաղթող
եղեալ:
Ծնունդ
աւետեաց
Նոր
Սիոնի,
Համանման
Սամուելի,
Անախտ
սրտիւ
եւ
սուրբ
հոգի
Եւ
անաչառ
ի
յատենի:
Սիրտ
աստուծոյ,
սիրող
բարեաց,
Կայտառ
ի
գործս,
ատող
չարեաց,
Զերթ
զԴաւիթ
սաղմոսասաց,
Արժանացեալ
կրկին
շնորհաց:
Խորին
մտով
եւ
իմաստուն,
Բազմահանճար
եւ
յոյժ
ներհուն,
Խրատող
անձանց
ամենեցուն,
Զերթ
զՍիրաք
եւ
զՍողոմոն:
Արդարութեամբ
սնեալ
ոգով,
Եղիայի
նման
գոլով,
Միտ
քո
յերկինս
վերանալով,
Յերկրի`
միայն
գարշապարով:
Իմ
հայր,
զքեզ
ես
աղաչեմ,
Պարգեւս
տացես
իմոյ
անձին,
Որպէս
եւ
նա
յաշակերտին,
Ի
վերանալն
իւրոյ
յերկին:
Սքանչելագործ
աստուածային,
Վարս
ստացեալ
զԵղիսէին,
Բանիւ
ի
քէն
բորոտք
սրբին,
Ըստ
Նեեման
Յորդանանին:
Աստուածաբան
սուրբ
Եսայեայ,
Գերամաքուր
Երեմիայ,
Թագ
պարծանաց
Եզեկիայ,
Հաւատարիմ
քան
զՅովսիայ:
Եզեկիէլ
հոգի
ընկալ
Եւ
Դանիէլ
մաքրազարդեալ,
Զօրաբաբէլ
դու
մեզ
եղեալ,
Զեկեղեցիսն
նորոգեալ:
Սքանչելատես
Զաքարիայ,
Աւետաւորդ
Անգէայ,
Գեղեցկատիպ
Մաղաքիայ,
Տէր
Կարապետդ
գերակայ:
Զարմ
եւ
զաւակ
քահանայի,
Ըստ
Յովաննու
Կարապետի,
Դու
համանուն
եւ
նմանի,
Հօրն
շնորհացն
արժանի:
Եւ
Քրիստոսի`
աստուածութեան,
Անճառ
փառացն
եղեր
արժան,
Առաքելոց
դասուց
նման
Ելեալ
ի
կարգ
եւ
յաստիճան:
Ես
չեմ
արժան,
որ
զքեզ
գովեմ,
Բան
դրուատաց
քեզ
շարադրեմ,
Դու
յաստուծոյ
ես
վկայեալ
Եւ
ի
մարդկան
զարմէ
ընտրեալ:
Զի
եմ
աղքատ
յիմաստ
բանին,
Մերկ
եւ
թափուր
շնորհաց
մասին,
Սիրտս
կապեալ
մեղաց
յախտին,
Միտքս
մոլոր
ամենեւին:
Եւ
կարճաշունչ
նուազաձայն,
Շրթունքս
թոյլ
եւ
սխալական,
Ո'չ
ներտրամադրէ
սիրտ
իմ
զբան
Եւ
ո'չ
գիտէ
զպատշաճական:
Այլ
ո'չ
ունիմ
միտք
բանական
Եւ
ո'չ
շնորհս
հոգեկան,
Որպէս
որդոցն
իսրաէլեան,
Որք
ունէին
ինչս
մարմնական:
Զորս
նուիրէին
տերունական,
Առ
սուրբ
Մովսէսն
գերական
Ւ
պէտս
խորանին
կազմութեան,
Յանապատին
սինէական:
Զպէս-պէս
ակունս
մեծագին,
Զարծաթ
մաքուր
եւ
զոսկին,
Զկարմիր,
զկապուտ
եւ
զծիրանին
Եւ
զբեհեզն
պիտանին:
Եմ
աղքատաց
նման
նոցին,
Ունայնաձեռն
եւ
տկարագին,
Որք
տային
զպղնձին
եւ
զերկաթին,
Զփայտ
եւ
զմազ
եւ
զասուին:
Այլ
քեզ
ցանկան
դասք
հրեղինաց,
Տէր
Կարապետ,
պսակ
փառաց,
Որպէս
մեծին
մեծ
պարծանաց,
Լուսաւորչին
Հայոց
մեծաց:
Գերագուն
դասքն
իմանալեաց
Եւ
անմարմին
բանականաց,
Նախաթոռոց
մեծապատուաց
Եւ
քրովբէից
հրաշականաց:
Սրովբէիցն
սրբասաց
Եւ
այլ
վեցից
նոցին
կցորդաց,
Որք
միշտ
օրհնեն
զՏէրն
փառաց
Եւ
վայելեն
յանճառ
շնորհաց:
Նոքայ
ամէն
տենչմամբ
ըղձան
Եւ
ի
քո
վարս
ուրախանան,
Տէր
Կարապետ,
արիական
Եւ
վարդապետ
աստուածաբան:
Ընտրեալ
ի
յազգս
Հայկազան,
Սքանչելագործ
աստուածական,
Մեծ
սիւն
լուսոյ
հաստատութեան,
Կանգնեալ
յաշխարհս
Հայաստան:
Լալով
առ
ոտս
քո
անկանիմ,
Շրթամբք
զկօշիկդ
համբուրեմ,
Աղաչանօք
ի
քէն
հայցեմ
Եւ
արտասուօք
յոյժ
պաղատիմ:
Ընկալ
յինէն
զբանս
դրուատին,
Զդուզնաքեայ
եւ
զսակաւին,
Իբրեւ
զլոմայս
կնոջն
այրին,
Բանք
իմ
առ
քեզ
հաճոյ
լինին:
Եւ
զիս
օրհնեա
աջով
քոյին,
Շնորհօք
հոգոյն
աստուածային,
Վասն
իմ
մաղթեա
զՅիսուս
որդին,
Զի
տացէ
շնորհս
հոգոյս
նուաստին:
Երթեալ
յաշխարհն
քարոզել,
Զբանն
կենաց
վարդապետել,
Աստուածային
գրովք
վարժել,
Ուղղափառացն
հետեւել:
Եւ
զիս
յախտից
մեղաց
փրկել,
Մինչեւ
զկեանս
իմ
աւարտել,
Խաղաղութեամբ
զհոգիս
տանել,
Տեսլեան
Տեառն
արժան
առնել:
Պաղատանօք
ծնօղի
բանին,
Անեղ
էին
եւ
անմահին,
Գերակատար,
մաքուր
կուսին`
Մարիամու
՚ւ
Աստուածածնին:
Ընտրեալ
դասուցն
աստուածային,
Որ
նախքան
զլինելն
աշխարհին,
Մարգարէիցն
առաջին,
Հայրապետաց
սուրբ
երամին:
Վարդապետաց
քարոզ
բանին,
Մարտիրոսաց
բազում
անձին,
Ճգնաւորաց
խաչ
բարձողին
Եւ
կուսանաց
պայծառ
դասին:
Եւ
համօրէն
ամենայնին,
Յանցեալն,
յաժմուս
եւ
յապառնին,
Իմանալեացն
երկնային,
Վեհագունիցն
եւ
նուաստին:
Հատուցանողն
ամենայնին,
Բարեաց
գործող
փոխարինին,
Տէրն
կենաց`
Աստուածորդին
Եւ
թագաւորն
երկնային:
Հատուցանէ
վարձ
զբարին
Յիւր
պարգեւացն
աստուածային,
Վարդապետին
իմոյ
մեծին`
Տէր
Կարապետ
հռետորին:
Յայս
կեանքս
տացէ
շնորհս
երկնային
Եւ
պահեսցէ
առողջ
մարմին,
Զհոգին
փրկէ
յախտից
չարին,
Մինչ
ի
կենաց
օրն
վերջին:
Եւ
ի
մահուան
աւուր
մեծին
Առաքեսցէ
զհրեշտակ
բարին,
Խաղաղութեամբ
տանել
զհոգին,
Սարսափելով
այսոցն
օդին:
Եւ
ի
միւս
գալն
վերջին
Քրիստոսի`
մերոյ
փրկչին,
Հանդերձ
Հարբ
եւ
սուրբ
Հոգին
Եւ
հրեշտակացն
ամենայնին:
Այլեւ
որդիք
մարդկան
զարմին,
Սուրբք
ամենայն
անդ
հաւաքին,
՚Ւ
յԱդամայ
մարդն
առաջին,
Մինչեւ
ի
սուրբ
մարդն
յետին:
Ի
նոյն
ահեղ
մեծ
ատենին,
Յորժամ
բազմի
Տէրն
յաթոռին,
Անեղակից
Հօր
Միածին
Եւ
մարմնացեալ
ծնունդ
կուսին:
Քաւէ
զյանցանս
եւ
զմեղս
անձին
Տէր
Կարապետ
վարդապետին
Եւ
զիւր
ծնօղացն
եւ
զարմին,
Ամենայնիւ
բոլորովին:
Կարգէ
ի
դասս
աջակողմին,
Ընդ
երկոտասան
սրբոց
գնդին,
Հրեղէն
ամպով
հանէ
յերկին,
Ի
լուսեղէն
առագաստին:
Խառնէ
ի
զօրս
անմարմին,
Ընդ
վերին
դասն
աթոռին,
Բազմեալ
կարգէ
ի
սեղանին,
Ժառանգել
տալ
յանճառ
բարին:
Առ
վարդապետն
իմ
րաբունին,
Տէր
Կարապետ
Բաղիշեցին,
Ես
վերջացեալս
առ
ի
բարին,
Ներսէս
անուն
ծառայ
նմին:
Շարադրեցի
զբանս
դրուատին
Ի
մերս
Հայոց
թուականին
Հազար
՚ւ
յիսուն
իններորդին,
Ի
խռուեալ
ժամանակին:
Որ
եղեւ
մեզ
նա
վարժարան,
Շնորհօք
հոգոյն
իմաստութեան,
Յորմէ
առաք
մեք
գաւազան,
Ուսուցելոյ
ետ
մեզ
հրաման:
Փառք
եռակի
անձնաթըւութեան
Եւ
եզակի
աստուածութեան,
Յանցեալն,
յայժմուս
եւ
յապագայն,
Յարարածոցս
համանգամայն: