Հանելուկներ

Տեառն Ներսէսի ասացեալ է
ԶԱՌԱԿՔՍ
Վասն ուրախութեան մարդկան

Մեկիկ հաւուկ մի կայր փոքրիկ.
Ի ի գլուխն ունէր սեւուկ թեպրիկ.
Երթայր նըստէր ինքըն լըռիկ,
Աղօթք առնէր խիստ սըպըրկիկ: (Աբեղայ)

Զետ ըըզշահէն հանց սուր երթա,
Համլայ կապէ դատարկ դառնա.
Զետ զասորի երեց կարդա,
Ուտէ չոր ք.. ու թարխանա: (Ագռաւ)

Տանուտէր խիստ ծերունի,
Զետ Նոյ ունէր երեք
Ունի շատ հաց ու շատ բարի,
Անթիւ ունէր կարսով գինի: (Ամառն)

Մանուկ մի կայր զօրէղ, հեղէն,
Խըմեց, հատոյց զջուրն ի գետէն.
Ձիոյն ւ իշոյն արար նա քէն,
Հընձեց, վերոյց զխոտն ի դաշտէն: (Աշուն)

Թագաւոր տըղա, աղւոր տեսակ,
զԱմեն հագնի կանաչ դիպակ,
Խաշինք ունի անթիւ բանակ,
Շատ գեր ձիան, որձ ու մատակ: (Գարուն)

Բոզ մի կայր կաւատ շատոց.
Ու ինքըն նըման էր դըժոխոց,
զՕրըն կենայր ինքն ի լըլկոց,
ըզՄիրգըն հատոյց զամեն ծառոց: (Ձմեռն)

Ի յելանելն է փըրփըրակ,
Երբեմն լինի փոշետեսակ,
Նա դիզանա, որպէս բամբակ,
Երկրի սերմանց է օժանդակ: (Ձիւն)

Ի ծովէ նա վերասցի,
Ամփոփելով իբր ի տըկի.
Քաղցրիկ ցօղէ յոր տեղ պիտի
Երբ Աստուծոյ կամքըն հաճի: (Անձրեւ)

յԱմէն շըրջի ինքն ի քարեր.
Ունի ծախու մազէ քըրձեր.
Գինւոյ ունի աղուոր տընկեր,
Ի օժտէ ձրի դանկի կոթեր: (Այծն)

Շւխուկ մի կայր զետ ըզֆըրեր,
Ու ինք խաւ ի վեր մուշտակ ունէր.
Խաղայր քաջօլ, կենայր ու յառնէր,
Ու հետ տանձին զաչերն ածեր: (Արջ)

Որպէս տիկին յուշիկ գնայ,
Պարան յետեւն ի քաշ կուգայ.
Բազմի յոսկի բարձի վերայ,
Որսիկ առնէ քան ըզբազայ: (Կատու)

Գրած է ի գիրն աւետաբեր,
Ի անունն է չար, որ մի յիշէր,
Է տիրասէր ու առնէ որսեր,
Հովոււն չըկայ զետ նա ընկեր: (Շուն)

Կայր նըկանակ մի գեղապանծ
Աշխարհաշէն փըռան եփած.
Ի յեփողէն իւրմէ խոռած,
Եւ ի նմանէ դարձեալ լըցած: (Լուսին)

Պանդոկ մի կայր վերայ երկրի,
Ի յանցաւոր ճանապարհի.
Որ անծանօթքն ի նմա գային,
Եւ ծանօթքն գընային.
Մինչ հիւրըն գայր՝ մեծարէին,
Եւ մինչ գընայր՝ կողոպտէին.
Ոչ թէ մասն ինչ իրս առնուին,
Այլ զբովանդակըն խըլէին: (Աշխարհ)

Մինն ի յանդունդըս տառապէր,
Մինն ի յերեսըն թըքանէր.
Գըլխովըն ծափըս հարկանէր,
ըզԿենարարըն մեզ բերէր: (Ջրաղաց)

Մեռնիմ եւ մահանամ,
Դարձեալ յառնեմ կենդանանամ.
զԱչս ի յերկինըս համբառնամ,
Բազմաստեղօք պայծառանամ: (Ցորեան)

Լըսէ, եղբայր, քաջ կարեւոր,
Առ քեզ նըշան ինքն է բոլոր.
Նա իւղ ունի, կեղեւեւն՝ ոսկոր,
Կըտուեա եւ կեր ըզգռուզն աղուոր: (Ընկոյզ)

Զարմանք ասեմ քեզ, սիրելի,
Կին մի ծընաւ գըռուզ որդի,
Տղայ ունի ալիք ծերի
Երբ ծերանայ՝ դառնայ սեւի: (Խաղող)

Պըտուղ մի կայր խիստ ցանկալի,
Ի ինք գեղեցիկ տեսակ ունի.
Յոյժ վայելուչ եւ պիտանի,
Որ հիւանդաց շարապ լինի: (Խնձոր)

Է նա կանաչ կոճակ բոլոր,
Անպատ գինով լցած տըկճոր,
կարմիր մեղուք ի ներս աղուոր,
Եղբայր դու կեր, զինչ մեղրի ծոր: (Նուռն)

Բըրուտ մի կայր խիստ պիտանի,
զԿուժըն զուգեաց թուխտ ու նուկի.
Խառնեաց ի նա դեղ հիւանդի,
Խըճիրն ու մեղր մէկ տեղի: (Տանձ)

ըզՋուրըն հըրոյ նման տեսայ,
Նաեւ պայծառ քան զլուսընկայ.
Քան պայծառ քան զլուսընկայ.
Քան զծիրանի ծով կու ծըփայ,
Շատոց որիւն հեղեալ է նա: (Գինի)

Տուն մի տեսի սպիտակ փըռած,
Ու սեւ հաւեր ի ներս թառած,
Ձուս ածէին ցեղք ի ցեղաց,
Լեղուաւ խօսին բանականաց: (Գիրք)

Նա կարմիր հագնի վարտիք,
Ու խայտամուտ ունի շապիկ.
Բոլոր զինչ ըզկըծիկ,
Կըռիւ առնէ զետ զարապիկ: (Կաքաւ)

Չորքոտանի է զետ ըզշուն,
Ու ձու ածէ զետ ըզթըռչուն,
Խոտ նա ուտէ զետ անասուն,
Ունի մըզկիթ ու ոսկէ տուն: (Կրիա)

Կարի տեսայ ես շատ կարուան,
Որ կու իջնայր ի խորասան.
Իշուին բոբիկ էր ու անփալան,
Մեկիկ հատիկ բառնան ու գան: (Մրջիւն)

Հանց գեղեցիկ հաւ իմաստուն,
Ոք չէ տեսել էն ցեղ գիտուն.
Երբ գողըն գա, մըտանէ տուն,
Նա զաղաղակ բառնայ ի բուն: (Սագ)

Եկ դու միտ դիր, սիրելի,
Իրք մի ասեմ զարմանալի.
Մէկ մի ունի մագիլք հաւի,
Վազէ յերես բըռնակալի: (Սանր)

Շինեցին զնա ի հողէ,
Յօրինեցին ի կրակէ,
հանին ի կառըն փայտեղեն,
Եւ խոցեցին ի յաջ կողէն,
Եւ շատ արբին իւր արիւնէն: (Խնոցի)

Նա բարձրանայ Այբէն ի Քէն
Եւ խոնարհի դարձեալ անդրէն.
Ամեն գըրի հինգ օր յիւրմէն,
Գընա ըզվեց ամիսն ամեն: (Արեւ)

Զառ ի վեր ջուրն է մեկնած,
Ներքոյ ամուր աւզով փակած,
Աւազն ամեն հրով լցած՝
Մի քան զմի պայծառաված: (Աստղեր)

Կին մի նստէր յոյժ փառաւոր,
դստերք ունէր շատ ւ աղաւոր.
կանաչ հագնի զերդ զթագաւոր,
Ամենեցուն է ցանկաւոր: (Ահգի)

զԱյն ծառըն տես, որ կու ծաղկի,
Տերեւն է իւր զերդ ըզկաշի.
Նարմով զգեստ մարդկան լինի,
Խիստ վայելուչ եւ ցանկալի: (Թթենի)

Տեսա զիմ հոգւոյս հոգին,
Որ մեռաւ ւ ի հող թաղեցաւ.
Դարձեալ իմ սիրոյս համար
Ինքն յարեն ու շատ դատեցաւ.
Կամաւ նա ի սուր եկաւ,
Եւ քարամբ խիստ քարկոծեցաւ.
Ի գեհեան ւ ի հուր մըտաւ,
Իմ հոգւոյս հոգին նա դարձաւ: (Թուղթ)

Սերմն սեւ ու ջրաց հոլով,
Դաշտըն ներկած սպիտակ բամբկով.
Ի հինգ լուծըն հարօրով,
Ի իւրեանց վաստակն ընթանալով: (Թանաք)

Արդ է ամթեւ եւ անփետուր,
Քան ընծիծառն երթայ ի սուր,
յԵրկրէ յերկիր շրջի թափուր,
Դառնայ ու գայ՝ բերէ շատ հիւր: (Գիրք, գրութիւն)

Տեսի արհեստ մի ես փոքրիկ,
Յոյժ պիտանի ի գեղեցիկ.
Ունէր յինքեան երկու դըռնիկ
Ութեակ թուեվ պատուհանիկ: (Քերականութիւն)