Տաղեր

Տէրն ազատէ զմեզ աստի,
Այս նազարէթ ղարիպ երկրի,
Ղաֆիլ անկաք մեք այս տեղի,
Փորձանք եկաւ խիստ մեր գլխի:

Այս նազարէթս, որ է զնտան,
Անմեղ մարդկանց արգելարան,
Չէ ի գրոց, ոչ Տեառն հրաման,
Այլ յախմարաց եդեալ սահման:

Այս նազարէթս իժ ու գազան,
Ո'չ հաց ունի, ո'չ ջուր յինքեան,
Ունի անլեզու կվարտիան,
Մեծ մեծ մժեհ եւ շատ լվան:

Այս նազարէթս դժոխոց նման,
Հալէ-մաշէ զոսկերս մարդկան,
Աստուած առնէ մեզի տարման,
Մէկ մի ելնեմք սորա դրան:

Կարօտեցաք տեսոյ մարդկան
Եւ կերակրոցն զանազան,
Եւ թէ կոչես զոք քեզ ի բան,
Խորշին ի քէն եւ հեռանան:

Մեծ սուգ կամք եւ տրտմութեան,
Տէրն փրկէ ի փորձութեան,
Այս անողորմ մարդիքս որ կան
Քառսուն օր մեզ պահել տըվան:

Աւա~ղ, թէ ոք ի աստ գայցէ
Եւ շատ դրամ հետ իւր չբերէ,
Յայնժամ նա հալըն տեսցէ,
Որ ոչ մահու, ոչ կենաց է:

Աստուած առնէ մեզի տէրման,
Հանէ զմեզ սորա դրան,
Երթանք տեսնունք զՖռանկիստան,
Պօղոս Պետրոսի գերեզման: