Տաղեր

Սիրուն է վարդն ի մէջ ծաղկանցն ամենէ,
Վասն այնորիկ ամէն լեզւէ երանէ,
Զի հոտն խիստ աղւոր եւ աննման է,
Գիտես թէ Եդեմա դրախտին հոտն է:

Ինքն է կարմիր, տերեւն կանաչ փառաւոր,
Չքնաղ եւ եզր ....................................... աւոր
Միթէ թագու ......................... կամ թագաւոր
Որ լցոյց զաշխարհ սիրովն ահաւոր:

Մարգարտապէս առաւօտուն շաղ առնու,
Այլ առաւել պայծառ լինի ՚ւ ահարկու,
Դէմ արեւու լոյսդ աննման արեւու,
Բազմեալ ի գահ պատեալ ի մէջ տերեւու:

Է հրաշազարդ ճշմարտապէս սխրալի,
Որ ի փշոյն հանց գեղեցիկ վարդ լինի,
Յոյժ գերափառ եւ պետ ծաղկալի,
Անուշա.... եցոյն ցանկալի:

Որպէս բոլորեալ լուսին անօրինակ
՚Ւ պաղպաջոյն վայելչագոյն արուսեակ,
Բայց սա հոտովն այլ առաւել գերունակ,
Վա~խ, հայի~ֆ, որ չունի երկար ժամանակ:

Նոր ձայն առաջ ածեալ պիւլպիւլն սիրով,
Թեւատարած գայ իջանէ գովելով,
Ի մէջ այգոյն շուրջ գայ եղենակելով,
Երբ գտանէ` փարէ ըզնա ասելով.

Դու իմ հոգի, իմ կեանք եւ զօրութիւն,
................... եւ անձինս կենդանութիւն,
Ասեն` Գթա պարոնտիրին
Նւաղեցայ կարօտուն քո ի սիրուն,
Տիւ եւ գիշեր բնաւ չի գայ աչքս քուն:

Պանծամ ի քեւ ի դէմ թռչնոց ամէնի,
Որ եւ ունիմ ես հանց աղւոր սիրելի,
Ահա ես աստանոր կարօտոյս հասի,
Խամ չէ, թէ մեռանիմ, ա'յ իմ նազելի:

Րամ-րամ եղեալ թռչունքն ի նա հայէին,
Քանզի գոչէր խիստ քաղցրաձայն եւ յոյժգին,
Ամենեքեան վարդին ..... ՚ւ ստեղծողին,
........................................... երկրպագէին:

Իմ սիրելիք, սա է բուրաստանաց զարդն,
Բայց թառամի, թափի փութով հայիֆ վարդն,
Երբ զարեգակն գայ երկնից ակնթարթին,
Յայն վարդն թափելով խրատէ զմարդն:

Եկի, ասի, փութով ահա կեանքս անցաւ,
Գնալոց էք եւ դուք այսմ օրինակաւ,
Խրըմպէյի որդի, տե'ս զինչ ասացաւ,
Ձգէ կօշիկ կարելն, ահա մահ հասաւ: