Տաղեր

Իւրաքանչիւրոց այս յայտնի լիցի,
Զի չար նախանձու սիրտ իմ բորբոքի,
Քան զամենայն մեղս սովաւ յաւելի,
Անվարձ վնասեալ իսպառ տոչորի:

Սիրոյն հզօրի անձն իմ ներհակի,
Պատառող գազան անուն իմ կոչի,
Սպանող Աբելի, ծախող Յօսէփի,
Խաչող Յիսուսի` նման հրէի:

Որ եւ նախանձու բանսարկուին չարի,
Ի մուտ մահն յաշխարհ եւ առ իմ հոգի,
Նովաւ անթողլի հայհոյանք լինի,
Վասն որոյ վէրս իմ դժուար բժշկի:

Ւիւսեցեալ մասամբքն առ իս երեւի,
Ատելով զեղբարս բարիքն անտեսի,
Բանսարկ եմ նմանակի Տոփելի,
Բամբասեմ զմեղս զորս ոչ գիտացի:

Քարաձիգ եղեալ չարախօսեցի,
Զբարիս այլոց յաւէտ ծածկեցի,
Երախտամոռաց անգոհ մնացի,
Շնորհաց ընկերին մախանս կրեցի:

Ինձ օրն է գիշեր ըստ ջղջիկանի,
Զի լոյս ընկերաց ինձ խաւար թուի,
Ո'չ կարեմ լսել զոք անուն բարի,
Զի հեղձամղձիմ դառնութեամբ սրտի:

Այսբար նմանիմ շան նախանձոտի,
Ո'չ տիրասիրի, այլ վայրահաջի,
Կամիմ զի միայն ակն իմ խլեսցի,
Գոնեա ընկերին պատահի:

Սոյն այս նախանձու կուրացեալս հոգի,
Հաշիմ եւ մաշիմ ծածուկ եւ յայտնի,
Յաջողմամբ բարեաց այլոցն պատուի,
Յիմոցն զրկեալ լինիմ եղկելի:

Էնըդ աստուած գթած ամենաբարի,
Ողորմեաց գերւոյս այս անառակի,
ԷՄԻՈՅԺ տարիս ըստ թուականիս,
Համայն ձեզ եւ մեզ Տէր ողորմեսցի: