***
  
 
   
    Թէեւ 
   
    ա՜յնքան 
   
    արագ 
   
    անցար 
   
    առջեւէս, 
 
   
    Բայց 
   
    անգամ 
   
    մը 
   
    ետիդ 
   
    դարձար 
   
    անհանդարտ.
 
   
    Հարցո՜ւմ 
   
    մը 
   
    կար 
   
    բաց 
   
    շրթներուդ 
   
    մէջ 
   
    կարծես, 
 
   
    Աչքիդ 
   
    մէջ 
   
    բո՜ց 
   
    մը 
   
    հըպարտ
    
     ։
  
 
   
    Ուրեմն 
   
    ինչո՞ւ 
   
    զքեզ 
   
    բռնել 
   
    չուզեցի
 
   
    Քու 
   
    փախուսիկ 
   
    ձիւնասպիտակ 
   
    լաթերէն, 
 
   
    Ու 
   
    չի 
   
    կրցայ 
   
    քայլիդ 
   
    հետքը 
   
    կանացի
 
   
    Գտնել 
   
    անգա՜մ 
   
    մը 
   
    նորէն
    
     ։
  
 
   
    Վայրենութիւնդ 
   
    անյայտացաւ 
   
    այնքա՜ն 
   
    վաղ, 
 
   
    Ուրիշներուն 
   
    պէս 
   
    հըլո՜ւ 
   
    ես, 
   
    հոգեհմա՜յ, 
 
   
    Անտանելի 
   
    կերպով 
   
    բարի՜, 
   
    ու 
   
    աւա՜ղ, 
 
   
    Դուն 
   
    կը 
   
    սիրես 
   
    զիս 
   
    հիմա
    
     …
    
     ։