Տաղեր

Ուներ ունիս ղալմով քաշած,
Բերան ունիս շէքրով լցրած,
Ես ո՛չ խմած եմ, ո՛չ հարբած`
Խելքս ի գլուխս էին տարած:

Աչեր ունիս դու ղազէլի,
Ով քեզ տեսնու, զէտ մոմ հալի,
Սրտիկս ի փորս կու մաշի,
Գուն երեսիս զէտ խունկ լինի:

Ուշիկ, ուշիկ երբ կու քայլես,
Միս ու ոսկորքս կու հալես,
Ես հիւանդ եմ, դու հէքիմ ես,
Իմ խոցերուն դեղն դու ես:

Երբ կու քայլես ուշիկ գնա,
Սրտիկս ի փորս կու դողայ,
Խելքս ի գլխուս կելնա կերթայ,
Հեզ մի հայիր, թէ չէ մեռա:

Խելքս գնաց երբ քեզ տեսայ,
Զպատուիրան ես մոռացայ,
Հետեւ քեզի հետեւեցայ,
Ամենեւին լոյս չի տեսայ:

Ղազարն խեւ դարձեր սիրուդ,
Զինչ հաւ պուլպուլ վերայ վարդուն,
Այս անցաւոր ախտ աշխարհիս,
Քանի դատիս զէտ անասուն: