/272բ/
Ի
Կ
(611)
թվին
երեւեցաւ
Մահմեդ:
/342բ/
Ի
ՃՀԱ
(722)
թվին
Յոհան
Օձնեցին
պայծառացաւ
ի
Հայս:
/274բ/
Ի
ՇԱ
(1052)
թուին
տէր
Պետրոս
կաթողիկոսն
եբեր
զսուրբ
նշանն
ի
Պոնտոս,
որ
է
Տրապիզոն,
եւ
առաջի
Վասիլ
կայսերն
ի
ջրօ[ր]հ[ն]էն[ք]
զգետն
յետս
դարձոյց:
/279ա/
Թուին
ՇԾ
(1101)
ոչ
վառեցաւ
լոյս
Յերուսաղէմ
յաւուր
շաբաթու,
այլ
ի
կիրակի:
Թուին
ՇԾԱ
(1102)
ի
Ծաղկազարդին
ծռազատիկ
արարին
Ժ
(10)
ազգք,
բաց
ի
Հայոց
եւ
յԱսորոց:
/255բ/
Թվին
ՉԾԵ
(1306)
ի
գաւառն
Մշոյ,
Ղարպանտայ
խանն
հրովարտակ
եհան
ի
վերայ
քրիստոնէիցն,
որք
ընդ
իշխանութեամբն
իւր
էին`
կամ
դառնալ
ի
մոլար
օրէնսն
Մահմեդի
եւ
կամ
տալ
/256ա/
խարաջ
ամէն
մարդ
իւրոյ
գլխոյն
Ը
(8)
դահեկան
եւ
ի
վերայ
աջ
թեւին
կարել
սեւ
կարկատան
եւ
առնուլ
թուք
եւ
[ա]պտակ
յերեսն
եւ
ողուլ
զմորուսն:
Իսկ
բանաւոր
հօտքն
Քրիստոսի
/256բ/
անխախտելի
մնացին
ի
հաւատս.
եւ
ետուն
զամենայն
հարկսն
զոր
խնդրեցին
եւ
յանձն
առին
զնախատինս
եւ
զտանջանս
եւ
զլուծն
Քրիստոսի
ի
վերայ
աջոյ
ուսոցն
իւրեանց,
որ
է
սեւ
կարկատանն:
/257ա/
Իսկ
ամբարիշտ
խանն
Ղարբանտայ
իբրեւ
ետես
եթէ
այնու
ոչ
կարաց
յաղթել
քրիստոնէիցս,
հրամայեաց
կամ
դառնալ
ի
պիղծ
օրէնն
Մահմեդի
եւ
կամ
զամենեսեան
ներքենիս
առնել
/257բ/
եւ
զմի
աչքն
հանել,
յորմէ
հարուածոյ
բազումք
մեռան
վասն
անուանն
Քրիստոսի:
Թուին
ՊԼԳ
(1384)
Բուրհան
ղադինն
Սեվաստայ
զՍտեփաննոս
եպիսկոպոսն
նահատակեաց
եւ
զսրբոց
/258ա/
Քառասնից
վանքն
քակեաց:
ՊԼԵ
(1386)
թվին
Լանկ
Թամուրն
եկաւ
ի
Վան
եւ
կոտորեաց
աւելի
քան
զԳՌ
(3000)
մարդ.
եւ
ելեալ
գնաց
ի
Սեվաստ
եւ
աւերեաց
զնա
եւ
անտի
գնաց
ի
/258բ/
Յանկուրիայ,
զխոնդքարի
եղբայրն
զԻլտրում
Պայազիտն
եդ
ի
ղաֆասն:
Դարձեալ
ՊԾԵ
(1406)
թվին
Ղարայ
Ուսուֆն,
որ
փախեաւ
ի
Լանկ
Թամուրէն,
գնաց
յԱրէշ
եւ
յԱրծկէ.
եւ
/259ա/
Շմէզդինն
ընկերեալ
նմա
արարին
շատ
աւեր
Վանայ
եւ
Ոստանայ:
Եւ
Շմեզդնի
հեծեալքն
եկին
եւ
այրեցին
զՇատուան:
Եւ
բարկացեալ
Ամիր
Էզդինն
գնաց
եւ
այրեաց
Կ
(60)
գեօղ
ի
Բաղիշոյ:
Թուին
ՊՂ
(1441)
զԼուսաւորչի
սուրբ
աջն
գողացան
ի
Սըսայ
եւ
բերին
յԷջմիածին:
Դարձեալ
ՋԺԱ
(1462)
թուին
Զաքարիայ
կաթողիկոսն
տարաւ
/249ա/
զսուրբ
աջն
ի
Յաղթամար
կղզին.
/335ա/
Ի
Ջ
եւ
Բ
(1453)
թվին
սուլթան
Մուհամատն
էառ
զԸստամբօլ
եւ
զԿաֆայն,
յԱղքրմանն
եւ
զՏրապիզոն
եւ
զայլ
բազում
քաղաքս
եւ
գաւառս:
/249ա/
Ի
թուին
ՋԽ
(1491)
Վրդանէս
եպիսկոպոսն
դարձեալ
գողացաւ
զսուրբն
աջն
յԱխթամարայ
եւ
եբեր
յԷջմիածին:
/334բ/
Ջ
եւ
ԿԵ
(1516)
թվին
սուլթան
Սէլիմն
էառ
զՅամիթ:
/271բ/
ՋՁԲ
(1533)
թվին
զՏեւու
վանից
Հայրապետ
աբեղայն
այրեցին
հրով:
ՋՁԴ
(1534)
ամին
ի
Շնքուռկու
գեղէն
էրէց
մի
այրեցին
հրով:
/235բ/
Ի
ՋՁԴ
(1534)
թվին
սուլթան
Սուլէյմանն
էառ
զԲաբելոն,
որ
է
Բաղդատ:
/272ա/
ՋՁԵ
(1536)
ամին
զխօջայ
Օդջայն
նահատակեցին
ի
Սեւաստ:
ՋՁԸ
(1539)
թվին
Հոռոմք
Ծաղկազարդին
Զատիկ
արարին:
/235բ/
Դարձեալ
ի
ՋՂԹ
(1550)
թվին
սուլթան
Սուլէյմանն
ել
ի
վերայ
Շամիրամակերտու
եւ
էառ
զՎան:
/250ա/
Դարձեալ
ի
թուին
ՌԿԳ
(1614)
Շահաբազ
շահն
տարաւ
զսուրբ
աջն
ի
Յասպահան,
եւ
ՌՁԷ
(1638)
թվին
Փիլիպոս
կաթողիկոսն
էբեր
ի
սուրբ
Էջմիածինն:
/257բ/
Դարձեալ
ՌՀԵ
(1626)
թվին
Օսմանցիքն
Գ
(3)
ոսկի
խարաջ
առին
ի
Հայոցս:
/283ա/
Ի
թվին
Հայոց
ՌՃԻԷ
(1678)
Բաքըր
փաշայն
Վանայ
զխօջայ
Ալխասն
կախեաց
անմեղ
եւ
ոչ
եթող
թաղել:
Սորա
մականունն
Լէշկեր
ասէին:
Սա
բազում
հարկս
վերացոյց
ի
Հայոցս:
/259բ/
Թուին
ՌՃԻԸ
(1679)
Վանայ
քաղաքի
փաշէն,
որոյ
անունն
էր
Մուսլի,
հրամայաց
Հայոցն
մորուս
թողուլ:
Դարձեալ
ի
ՌՃԻԹ
(1680)
թվին
Ջանփօլատ
օղլի
փաշայն
/260ա/
հրամայեաց
Հայոցն
զգօտին
առնուլ
ի
գլխոցն
եւ
գդակ
դնել:
Դարձեալ
ի
սոյն
թվին
Թուխաթցի
Վարդան
վարդապետն
զՀայոց
կանանց
բէչի
սրմայն
վերացոյց:
/158բ/
Թվին
ՌՃԼԱ
(1682)
սուրբ
Յակոբ
եկեղեցին
նորոգեցաւ
ի
Վան,
ի
ժամանակս
Ալի
փաշային:
/319ա/
ՌՃԼԱ
(1682)
թվին
Ալի
փաշայն
Վանայ
զԳրիգորն
եւ
զՍտեփաննոսն
անմեղ
կախեաց,
յորոց
վերայ
լոյս
ծագեցաւ:
