Տաղեր

Տուք օրհնութիւն Տեառն աստուծոյն,
Հօր եւ Որդւոյ եւ Սուրբ Հոգոյն,
Որ զամենայն նա գոյացոյց,
Փառք եւ պատիւ երետ մարդոյն:

Զարարածս զարդարեաց
Եւ հրաման ետուր հողոյն,
Բուսոյց հազար ըռանկ ծաղիկ,
Ցեղք ի ցեղաց եւ գոյնզգոյն:

Վարդն բացված ի բախչանին,
Պիւլպիւլն եկաւ առաւօտուն,
Ուշաթափեալ, խելագնաց
Անկաւ նա ի վարդին սիրուն:

Վարդն խօսաւ ընդ պիւլպիւլին.
Քաղցրաբարբառ սիրուն թռչուն,
Դու գեղեցիկ թեպուր ունիս,
Թռչիր ի վեր, կացիր արթուն:

Պիւլպիւլն ետուր պատասխանի
Թէ` Արբեցայ անուշ հոտուն,
Խելքս գնաց, յիսնէ թափաւ,
Ինչպէս տ՚ելնիմ հետ քեզի հուն:

Քաղցրիկ խօսաւ վարդն ի պիւլպիւլն.
Իմ լուսատու արեւն դուն,
Աստղն զօհալ ու մուշթարին,
Շէմս ու ղամար, իմ թաջս դուն:

Պիւլպիւլն ի վարդն խօսեցաւ.
Անուշահոտ տուփ ես խնկոյն,
Ով որ առնու ի քո հոտոյն,
Անմահանայ տարին ի բուն:

Լալով ասաց վարդն ի պիւլպիւլն.
Դու իմ սրտիս ես բերթ ու սուն,
Որ հանապազ ուրախ առնես,
Երբ որ զարթնուս առաւօտուն:

Պիւլպիւլն ի վարդն խօսեցաւ.
Ծաղիկ պայծառ եւ ոսկէգոյն,
Տերեւ ունիս կանանչ-կարմիր,
Քեզ է նման լոյսն արեւուն:

Վարդն ի պիւլպիւլն խօսեցաւ.
Քո ձայնդ է թէլ ապրշումին,
Երբ որ խօսիս, զրուց մտնուս,
Իջնուս ի մէջն բախչանուն:

Ի քո սիրուդ ես թառամիմ,
Մինչ որ իջնու շողն ի ցօղուն,
Ապա դարձեալ զուարթանամ
Եւ զարդարիմ մէջ ծաղկնուն:

Վարդն ի պիւլպիւլն խօսեցաւ,
Իմ գեղեցիկ թռչուն սիրուն,
Քաղցր ձայնիւ եղանակես,
Երբ որ լինի պայծառ գարուն:

Պիւլպիւլն ի վարդն խօսեցաւ.
Զարմանալի ծաղիկ ես դուն,
Թագաւորաց առաջ տանին,
Դնեն ի մէջ ոսկի սինուն:

Վարդն ի պիւլպիւլն խօսեցաւ.
Թութակ լեզու եւ իմաստուն,
Երբ որ թափի պայծառ տերեւս,
Ղարայ ֆիրղան կանչես դէմ դուն:

Պիւլպիւլն ի վարդ խօսեցաւ.
Թափէր յարտասուս աչերուս,
Ի քո սիրուդ մոլորեցայ,
Եմ քան զալին ի մէջ ծովուն:

Եկէք մանկուք ի բախչանին
Ծաղկունքն մեզ հայրան անեմք,
Փունջ մանիշակ եւ ըռահան
Սիրով ընդ մեզ խաղալ առնուն:

Երիտասարդքն զուարճանան,
Գան եւ խմեն անուշ գինուն,
Ուրախանան սրտով յօժար,
Կաքաւէլով մէջ դաշտերուն:

Տղաքն ծափս հարկանեն,
Լողան ձկունք ի մէջ ծովուն,
Թռչունքն ի յօթն վերանան,
Օրհնեն զաստուած ամենեցուն:

Ինձ ողորմիս դուք ասացէք`
Երգող բանիս Յակոբ անուն,
Եւ դուք յիշւիք ի Քրիստոսէ,
Յորժամ գոչէ փողն բարուն: