Տաղեր

Ի վերայ աշխարհիս երեք իրք են վատք`
Բաժանումն, այլեւ մահ եւ աղքատութիւն,
Փակեցին զդրունս բազումս, լացուցին զմարդ շատք,
Բաժանումն, այլեւ մահ եւ աղքատութիւն:

Յինքենէս ոչ ասեմ մոլորական,
Զի եմ մտեալ յերամս երաժշտական,
Ստիպիմ ի դիպողաց, թէ հան երեւան.
Բաժանումն, այլեւ մահ եւ աղքատութիւն:

Ո՞յր են սիրասնունդ ազնիւ հոգիքն իմ,
Ի տեսանելս իսկոյն ցնծայր հոգի իմ,
Այժմ լցին արտասուօք երկու աչերս իմ.
Բաժանումն, այլեւ մահ եւ աղքատութիւն:

Վասն այսորիկ մաշիմ ես միտ ածելով,
Զգործ իմ արարմանց ընդ նոսա յոլով,
Զրկեցին ի նոցունց հոգւով եւ մարմնով.
Բաժանումն, այլեւ մահ եւ աղքատութիւն:

Արարին նախանձու զիս վաճառական,
Շրջեցի արդ նոքոք ամս վեշտասան,
Յերկրէ յերկիր արկին զիս ածանցական.
Բաժանումն, այլեւ մահ եւ աղքատութիւն:

Ննջեն ի գիշերի սեղանակիցք իմ
Եւ ես դաղմատօրէն խորհելով շրջիմ,
Առաջի իմ բերին մտօք զծնօղս իմ.
Բաժանումն, այլեւ մահ եւ աղքատութիւն:

Ինձ մարդատեղ էդեալ բարբառեն զիս
Եւ խնդրեն զպատասխան` չգիտեն զցաւ սրտիս,
Յականջս իմ առ նոքա, չթողուն միտս առ իս.
Բաժանումն, այլեւ մահ եւ աղքատութիւն:

Սոքա արարին զիս հողով հաւասար,
Որով վառեալ սիրտ իմ այրի անդադար,
Ի հայրենեացս կամեն առնել զիս օտար.
Բաժանումն, այլեւ մահ եւ աղքատութիւն:

Է միտս իմ հոգունակ, արար զիս խոհեմ,
Նկատեմ` աշխարհէս շահ ոչ գտանեմ,
Յոյս ի Տեառնէ չանտեսել մինչ ի մարմնի եմ.
Բաժանումն, այլեւ մահ եւ աղքատութիւն:

Է ծնունդ տէր Գէորգեայ, յերկրէն Կաֆաեան,
Եղեր եռեսուն ամ վաճառական,
Շրջեցար երկիր հինգ թագաւորական,
Թող եւ զգերիս, սեւ, այդ է քեզ արժան: