Տաղեր

Պիւլպիւլն է հագեր ի յոտն կօշիկ,
Զվարդն կու փնտրէ սիրով անուշիկ,
Ձայն է արձակեր, կու կանչէ` Վա~րդ, վա~րդ,
Վա~րդ, վա~րդ, դու զւարթ,
Ես պիւլպիւլ, դու վարդ:

Յայնժամ խնդութեամբ յայգին մտանէ
Եւ զվարդն ի թփին ծաղկեալ գտանէ,
Ձայն է արձակեր, կու կանչէ` Վա~րդ, վա~րդ,
Վա~րդ, վա~րդ, դու զւարթ,
Ես Պիւլպիւլ, դու վարդ:

Պիւլպիւլն է բազմեր ի վարդին քովուն,
Գանկատ կու անէ ի ձեռաց հովուն,
Ձայն է արձակեր, կու կանչէ` Վա~րդ, վա~րդ,
Վա~րդ, վա~րդ, դու զւարթ,
Ես պիւլպիւլ, դու վարդ:

Յայնժամ վարդն նմա զայս պատասխան տայ,
Թէ` Սարսեալ դողամ, երբ հովն կու գայ,
Ձայն է արձակեր, կու կանչէ` Վա~րդ, վա~րդ,
Վա~րդ, վա~րդ, դու զւարթ,
Ես պիւլպիւլ, դու վարդ:

Կարապետ Դպիր, բնակարան մեղաց,
Զպիւլպիւլն ընդ վարդին սակաւ մի գովեաց,
Ձայն է արձակէր, կու կանչէ` Վա~րդ, վա~րդ,
Վա~րդ, վա~րդ, դու զւարթ,
Ես պիւլպիւլ, դու վարդ: