Տաղեր

Ի յերկիր օտար հեռացայ,
Զսիրելիսն իմ մոռացայ,
Ի մէջ կայծականց վառեցայ,
Եղէ ցաւալից, ցաւալից:

Այնչափ սաստիկ է եւ դժուար,
Ղարիպութիւնն, որ չկայ ճար,
Վկայ է տէր եւ սուրբ տաճար,
Եղէ ցաւալից, ցաւալից:

Տիւ եւ գիշեր ողբայր եւ լայ,
Թէ տէր աստուած դու ողորմեա՛,
Ղարիպութեանս իմ ճար արա,
Եղէ ցաւալից, ցաւալից:

Ե՛կ, պիւլպի՛ւլ, նի՛ստ վերայ սրտիս,
Կանչէ՛ պիւլպիւ՛լ, կանչէ՛, հոգի՛ս,
Տե՛ս, թէ ղարիպ կայ քան զիս,
Եղէ՛ ցաւալից, ցաւալից:

Սրտիկս ի փորիկս էփեցաւ,
Լալով աչերս լափեցաւ,
Երեսիս գունն թափեցաւ,
Եղէ՛ ցաւալից, ցաւալից:

Աստուածածին մաքուր տաճար,
Աստուածորդոյն եղեր դու մայր,
Ղարիպ սրտիս լեր մխիթար,
Եղէ՛ ցաւալից, ցաւալից:

Մինչեւ ե՞րբ լաս ՚ւ աղաղակես,
Զանձդ կոծես եւ հառաչես,
Ո~վ Կարապետ, գեմ ծառայ չես,
Եղէ՛ ցաւալից, ցաւալից: