Տաղեր

Ի յերկիր օտար հեռացայ,
Զսիրելիսն իմ մոռացայ,
Ի մէջ կայծականց վառեցայ.
Եղէ ցաւալից, ցաւալից:

Այնչափ սաստիկ է եւ դժուար
Ղարիպութիւնն, որ չկայ ճար,
Վկայ է Տէր եւ սուրբ տաճար.
Եղէ ցաւալից, ցաւալից:

Տիւ եւ գիշեր ողբայ եւ լայ,
Թէ` Տէր Աստուած, Դու ողորմեա,
Ղարիպութեանս իմ ճար արա.
Եղէ ցաւալից, ցաւալից:

Եկ պիւլպիւլ, նիստ վերայ սրտիս,
Կանչէ, պիւլպիւլ, կանչէ, հոգիս,
Տես, թէ ղարիպ կա՞յ, քան զիս.
Եղէ ցաւալից, ցաւալից:

Սրտիկս ի փորիկս եփեցաւ,
Լալով աչերս լափեցաւ,
Երեսիս գունն թափեցաւ.
Եղէ ցաւալից, ցաւալից:

Աստուածածին մաքուր տաճար,
Աստուածորդոյն եղեր դու մայր,
Ղարիպ սրտիս լեր մխիթար.
Եղէ ցաւալից, ցաւալից:

Մինչեւ ե՞րբ լաս, աղաղակես,
Զանձդ կոծես եւ հառաչես,
Ո՛վ Կարապետ, գեմ ծառայ չես.
Եղէ ցաւալից, ցաւալից: