Վիպասանութիւն

Պարտապան հօրն է որդի
Հատուցանել վարձ ծնօղի
Եւ անդրադարձ փոխարինի
Բազում երկանցն պատշաճի*
բայց սակայն ոչ վարկպարազի,
Այլ զօրութեամբ եւ ըստ կարգի,
Զի է եւ այս օրինի:
Սոյն ասացեալ Սողոմոնի,
Ծննդեան անզդամի
Վճիռ հատեալ, թէ կորնչի,
Իսկ հնազանդեալն զաւակի
Սահման եդիր նա զբարի:
Քանզի երկրորդ յետ արարչի
Ծնելոյ ծնօղ պատճառ ասի:
Վասն այսորիկ ոչ յիշեցի
Զանկարութիւնս յամենայնի,
Զտգիտութիւնս յիմաստ բանի
Վասն անկատարս հասակի:
Զի հրահանգից վարժարանի
Չեմ տակաւին ներկուռ բանի.
ՅԱթենականն քաղաքի
Զանձն իմաստիւք ոչ կրթեցի,
Ուր լսարանն Պղատոնի
Եւ չափ ոտիւք Հոմերոսի.
Ուր ստորոգողն Արիստոտէլ,
Տասն բանիւ գրողն էի,
Ուր հոյլք ամէն հռետորի,
Ժողովարան ճարտասանի,
Ներհմտութիւն քերականի,
Բայի քերթումն քերթողի,
զորս գիտել նախ պատշաճի
Եւ աստ ապա ձեռարկելի*
Եւ զի յինէն այս է հեռի,
տարաբերիմ յամենայնի,
Եւ թէ զիա՚րդ սկսանիցի
Եւ կամ ո՛րպէս վճարեսցի:
Սակայն եդեալ իմ ի մտի
զառատաձիրն Սուրբ Հոգի,
Ըզտուողն պարգեւի
Եւ զփչելան Յիսուսի,
Զի տացէ արմատ բանի,
Ինձ՝ Ներսիսի անարժանի,
Սկսանելով յայսմ տառի,
Ի նախահարցն իմ ըստ կարգի,
Թէ ո՞յք էին եւ կամ ուստի՞
Եւ կամ յորո՞ւմ ժամանակի:
Եւ մակագրել ի քարտիսի
Զառ ի նոցայն գործեալ իրի.
Զոմանց պամել յոյժ գովելի
Զարիութիւնսն պանծալի,
Զոմանց ճառել զգործս անբարի
Եւ զվատ անունս յաշխահի:
Զի որ բարւոյն է բաղձալի,
Առ ի բարեաց նախանձ շարժի,
Եւ որ չարին խնամ տանի,
Յօրինակաց աստ շտամբի:
Զոր կարճառօտ եւ ըստ կարգի
Շարագրեցից յայսմ տառի,
Զվերածնողդ մաղթելի,
Գեր քան զկարն չխնդրելի: