Տաղեր

Զիս քո սիրոյն, ո՛վ նազելի, հովերն առեր` կու մաղէ,
Օտարին լեզուն աւելի ցաւ եղեր` զիս կու տաղէ, կու տաղէ,
Այս կարօտուս չի դիմացւիր, միշտ զհոգիս կու քաղէ.

Դէպի երկիրն իմ սիրելոյն
Առնէր, տանէր հովն զիս, հովն զիս,
Դէպի յայգին իմ նազելոյն
Փչէր, տանէր քամին զիս, քամին զիս:

Խղճալի այն եւ ցաւալի թռչնակին ես նման եմ,
Որ սիրովն իմ կարմիր վարդին յարակ ի սուգ մտանեմ,
մտանեմ.
Ի սար, ի ձոր շրջաբերիմ, խնդրեմ եւ ո՛չ գտանեմ.

Դէպի երկիրն իմ սիրելոյն
Առնէր, տանէր հովըն զիս, հովըն զիս,
Դէպի յայգին իմ նազելոյն,
Փչէր, տանէր քամին զիս, քամին զիս:

Սրաթեւ թռչնակ լինէի, թռչէի` ուր կամէի,
Կամ ի յայգին իմ սիրելոյն փչօղ քամին լինէի,
Թեթեւ ամպիկ պիտէի` հովուն առջեւն իյնէի.

Դէպի յերկիրն իմ սիրելոյն
Առնէր, տանէր հովն զիս, հովն զիս,
Դէպի յայգին իմ նազելոյն
Փչէր, տանէր քամին զիս, քամին զիս:

Այս բոցոյս թէ ծովեր կապեն` չգիտէ իսկի մարիլ,
Այլ հանապազ նոր ի նորոյ սկսանի ի վառիլ,
Զի ինքն ա՛յլ տեղ, հոգին ա՛յլ տեղ, ո՞վ կարէ կալ դադարիլ.

Դէպի յերկիրն իմ սիրելոյն
Առնէր, տանէր հովն զիս, հովն զիս,
Դէպի յայգին իմ նազելոյն
Փչէր, տանէր քամին զիս, քամին զիս: