Յռզակն ու մալն եղեր մարդուն դէմ չի գար

Յռզակն ու մալն եղեր մարդուն դէմ չի գար,
Հոգուս առնողն որ գայ, ես ինտո՞ր անեմ,
Ինձի համար օտարն զհոգին չի տար,
Հոգուս առնողն որ գայ, ես ինտո՞ր անեմ:

Ղարիպութեան տեղն սրտիկս խոց է,
Հիւընտուկ պառկեր եմ, դռնակս ի գոց է,
Մարմինս բռընկեր կրակ ու բոց է,
Հոգուս առնողն որ գայ, ես ինտո՞ր անեմ:

Կտըրճին գլուխն նեչէ հալ կուգայ,
Չունիմ եւ հար ու մար, նստի զիս հոգայ,
Հաւասով լաթ արի, օր մի չի հագայ,
Հոգուս առնողն որ գայ, ես ինտո՞ր անեմ:

Իմ հարն ու մարն` երկու ձեռս որ կու բանի,
Ոչ հանգիստ հաց կերթայ, ոչ քունըս տանի,
Դիմացս կանգներ է զէտ զհարամի,
Հոգուս առնողն որ գայ, ես ինտո՞ր անեմ:

Գրողն որ կու գայ, չի աներ իմաց,
Տեսեր ես կանգներ է աչիցդ դիմաց,
Խելքս ի գլուխս գնաց, հոգի չի մնաց,
Հոգուս առնողն որ գայ, ես ինտո՞ր անեմ:

Հիւընտուկ եմ քովս նստեր է պէքճի,
Աճապ խօսք չի անցնիր գտնեմ տիլէքճի,
Շալլայ գրող քու մարիկդ չի հանգչի,
Հոգուս առնողն որ գայ, ես ինտո՞ր անեմ:

Սիրտըս կու լայ, հարիկ մարիկ կու կանչէ,
Գոհութիւն որ պառկած տեղիկս խան չէ,
Կտըրճվորաց մէջն լինալու բան չէ,
Հոգուս առնողն որ գայ, ես ինտո՞ր անեմ:

Չօկիւրիկս ափուցէք, ղատէհիկս առէք,
Ինչո՞ւ չէք ի լար զիս, քանի՞ մէկ լռէք,
Գիտեմ, որ զիս այլ կու տանիք թաղէք,
Հոգուս առնողն որ գայ, ես ինտո՞ր անեմ:

Ես որ մօրէս եղայ մեռնելու համար,
Լոյս աշխարհիս վերայ կապեր էր կամար,
Սէֆէրըն կու ասէ սուրբ աստուածամար,
Հոգուս առնողն որ գայ, ես ինտո՞ր անեմ: