Տաղեր

ՏԱՂ ՎԱՆ ՔԱՂԱՔԻՆ

Ի ծովակին Վասպուրական,
Ծաղկավէտ լերինք զանազան,
Սքանչելի աւագ Սուրբ Նշան,
Քաղաք ազնիւ, որ կոչի Վան.
Հանդերձ պարոնայք եւ իշխանք,
Պահէ Տէրն իմ միշտ անսասան:

Սա է քաղաք յոյժ գեղեցիկ,
Կանանչախիտ ծաղկեալ այգիք,
Փարէր ի մէջ աղայ մանկտիք,
Քաղաք ազնիւ, որ կոչի Վան.
Հանդերձ պարոնայք եւ իշխանք,
Պահէ Տէրն իմ միշտ անսասան:

Տեսի զքաղաքս յոյժ գեղեցիկ,
Զոր ինչ աստուած ետ մեզ բարիք,
Մարդիկն ամէն առաքինիք,
Քաղաք ազնիւ, որ կոչի Վան.
Հանդերձ պարոնայք եւ իշխանք,
Պահէ Տէրն իմ միշտ անսասան:

Եկեղեցիք, վանք, անապատ,
Ի չորս կողմն բոլորապատ,
Քրիստոնութիւնն միշտ հաստատ,
Քաղաք ազնիւ, որ կոչի Վան.
Հանդերձ պարոնայք եւ իշխանք,
Պահէ Տէրն իմ միշտ անսասան:

Փայլեն պէս-պէս, երամ-երամ,
Քաջազարմ իշխանք բարեհամ,
Լիցի առ Տէր յամենայն ժամ,
Քաղաք ազնիւ, որ կոչի Վան.
Հանդերձ պարոնայք եւ իշխանք,
Պահէ Տէրն իմ միշտ անսասան:

Առաւօտեան քամին հնչէ,
Պիւլպիւլն յայգին քաղցր գոչէ,
Քաղաքս այս յոյժ վայելուչ է,
Քաղաք ազնիւ, որ կոչի Վան.
Հանդերձ պարոնայք եւ իշխանք,
Պահէ Տէրն իմ միշտ անսասան:

Նման դրախտին բացուի գարուն,
Բուրէ հոտն ծաղկներուն,
Վարդն բարի սահաբներուն,
Քաղաք ազնիւ, որ կոչի Վան.
Հանդերձ պարոնայք եւ իշխանք,
Պահէ Տէրն իմ միշտ անսասան:

Է եւ քաղաքս այս բուրաստան,
Չնչին ծառայ եւ անպիտան,
Նազելեացդ իմ երգս բան,
Քաղաք ազնիւ, որ կոչի Վան.
Հանդերձ պարոնայք եւ իշխանք,
Պահէ Տէրն իմ միշտ անսասան: