Տաղեր

Տէր Խաչատուր եպիսկոպոսն,
Որպէս Անտոն Թեբայիդցի
Պահող, հսկող ճգնաւորի,
Սուրբ ծերունի, մաքուր հոգի:

Իսկ տէր Մովսէսն Ղրիմեցի,
Եպիսկոպոսն գերպանծալի,
Խոնարհամիտ, հեզահոգի,
Հլու հնազանդ ամենայնի:

Եւ տէր Թորոս եպիսկոպոսն,
Որ զվանքն ունի Աստուածածնի,
Խոնարհ հոգով, սուրբ եւ արհի
Եւ սիրեցեալ յաչս ամէնի:

Տէր Խաչատուր եպիսկոպոսն,
Որպէս եղբայր տէր Թորոսի,
Քրիստոս իւրեանց մէջն յայտնի,
Խաղաղ կենան յայսմ աշխարհի:

Տէր Խաչատուրն սուրբ Սարգիսին
Խելօք, խիկար, նման ծովին,
Զերկնից շրջանքն գիտողի,
Հայոց տումարն եւ Հոռոմի:

Իսկ տէր Յակոբն բարձրակայ,
Որ մականուամբն է Ալաճայ,
Յորժամ գոռայ, զբերանն բանայ,
Շատ ոք վախէն, թէ կուլ կու տայ:

Ո՛վ տէր Թորոս պարթեւազգին,
Նման Սահակ հայրապետին,
Բարձր բոլոր մէջ ամէնին,
Ավագէրէց Կաֆայ քաղքին:

Տէր Օվաննէս դու շնորհալի,
Ուրախացնող ժողովրդի,
Քաղցր եւ անուշ ձայնդ գովելի,
Նման փողոյ Գաբրիէլի:

Տէր Մկրտիչ դու անուանի
Ի մէջ ամէն կարգաւորի,
Գրոց հմուտ ամէն բանի,
Փէնէհէսի ես նմանի:

Ո՛վ տէր Պետրոս դու գովելի,
Ձայնդ համեղ, փառքդ բարի,
Քաջ երաժիշտ, գեղ գովելի,
Նաղաշ, ոսկող, քարտուղարի:

Տէր Աբրահամ առատ հացի,
Թող քո սեղանդ շէն լինի,
Դու ես սիրուն ամէն ազգի,
Տաճկի, Հոռմի եւ Ֆռանկի:

Աստուածատուր սուրբ քահանայ,
Խիստ պանպառակ, ծեր մասխարայ,
Եւել անունդ է Հակակայ,
Հիւսն ես նման հայր Յովսէփայ:

Տէր Օգսէնտն էր փափագելի,
Սուրբ եւ մաքուր քան զաղաւնի,
Պօյ ու պօսուն էր ցանկալի,
Անաստասայ էր նմանի:

Տէր Մղտեսի Աստուածատուր,
Սուրբ Յակոբայ ես սպասաւոր,
Անունդ ահեղ եւ զօրաւոր,
Զարմանալի եւ փառաւոր:

Տէր Ստեփանոս դու նորընծայ
Եւ սուրբ խաչին կարգեալ ծառայ,
Րախուն, գինոյն տէրհայրն մեր տայ,
Աստուած քո մուրատն տայ:

Տէր Խաչատուր դու նորընծայ,
Որդիդ լինի քո քահանայ,
Սուրբ Սարգիսին դու ես ծառայ,
Տաճարն եւ զգեստն մաքուր պահեա:

Փոքր տէր Աբրահամ, իմ սիրելի,
Նման ես դու սուրբ տատրակի,
Սաղմոսաց, սերտում արի,
Պատարագող սուրբ խորհրդի:

Քռնաղցի տէր Մաղաքիայ,
Մատղաշ մանուկ դու քահանայ,
Տէտ, ալէլուք ամէն քեզ կայ,
Սան Բէթրօին դու ծառայեա:

Տէր Օհաննէս, ծեր պատուական,
Անձամբդ մեծ թօբրախալան,
Սպիտակ ալեօք որպէս Օհան,
Որ գրեաց Աւետարան:

Ո՛վ տէր Թումայ, հեզ եւ բարի,
Ակար շինող եւ ղույումճի,
Պօյովդ երկան աննմանի,
Աստուած ի քո հոգիդ հանգչի:

Ո՛վ տէր Սարգիս դու գրագիր,
Կարճ եւ բոլոր, լաւ եւ ընտիր,
Րախին, գինին ի կուլ տայիր,
Հանգչի հոգիդ, փառաւորիր:

Ո՛վ իմ եղբայր, տէր Աւետիք,
Փափկամարմին եւ կակըղկիկ,
Կաշուն առնելն ես գեղեցիկ,
Տկճիկ, փոքրիկ եւ սպրկիկ:

Ո՛վ տէր Ներսէս, չուստ եւ արի,
Որդի դու ծեր քահանայի,
Տղայ գոլով եղեր այրի,
Մի համբեր տայ Տէրն քեզի:

Ո՛վ տէր Գրիգոր, սուրբ ծերունի,
Քաղցրաբարբառ, ըմպող, գօթի,
Անուանակցի քո նմանի,
Հրեշտակապետն է քո տեղի:

Գրիգոր դպիր, հմուտ գրի
Հնոց Նորոց Կտակարանի,
Ատենախօս մէջ ամէնի,
Որ մականուամբ Մախմուր կոչի:

Քաջ Բարխուդար Սեբաստացի,
Ճոխ է, պայծառ մէջ ամէնի,
Դու ժամասէր հեզահոգի,
Մեղք ու յանցանք քո ջնջի:

Զձեր Այսմաւուրքն ետուք ընձի,
Որ զօրինակն գրեցի,
Լոյս ծագեսցի մեր տաճարի,
Լուսով մտնունք յառագաստի:

Տէր Ստեփանոսս Թոխաթցի,
Եկի հանգեայ ձեր քաղաքի,
Առ ոտն սուրբ Լուսաւորչի,
Ծովահայեաց սուրբ տաճարի:

Տունն ձեր նման Աբրահամի,
Սուրբ Սահակայ եւ Յակոբի,
Պանդխտասէր հանգիստ հիւրի,
Նժդեհ, ղարիպ եւ օտարի:

Ես մեղաւորս եւ եղկելի,
Լոկ Ստեփանոս Թոխաթեցի,
Հպարտ եւ լիրբ եւ փառասէր,
Այլ ամենայն այպով իլի: