ՎԵՐՋԱԲԱՆ
ՍԻՐԱՔ
ԱՌ
ՍԱՄՈՒԷԼ
ՑԱՆԿԱԼԻ
որդեակդ
իմ
Սամուէլ,
կեանքիդ
առաջին
շրջանի
դասերն
աւարտեցի.
թոյլ
տուր
ինձ
որ
փոքր
մի
հանգչիմ,
միտքս
ու
հոգիս
կ»ազդուրի,
թէ
ողջ
մնամ
ես,
եւ
Աստուած
զքեզ
ողջ
պահէ,
մի
բարեդէպ
ժամանակի
մէջ
կ»սկսիմ
դարձեալ
խօսիլ
երկրորդ
շրջանի
դասերդ.
զի
դեռ
եւս
գրել
կը
սիրեմ,
ոգիս
յօժար
է.
եւ
դու
լսել
ու
կարդալ
կը
սիրես,
ոգիդ
փոյթեռանդ
է,
գիտես
ու
կը
ճանաչես
քո
յառաջդիմութեան
ժամանակ։
Հայրական
ու
կրթական
դասերս
խնամով
պահէ
յուշիդ,
միշտ
յիշէ
թէ`
եւ
ես
քանի՞
խնամով
եւ
սիրով
խօսեցայ
քեզ,
ես
քո
սերմանացան
մշակն
եմ,
որդեակ,
այս
իմ
սեւ
սեւ
գրեր
իբրեւ
մի
մի
ցորենահատիկ
սրտիդ
պարարտ
երկրին
վերայ
ցանեցի
այժմիկ.
երկինք
իւր
արեւով
եւ
անձրեւով
բուսուցանէ,
եւ
Աստուած
աճեցուցանէ,
ինչպէս
կը
խոստովանի
Պօղոս։
Դու
պտղաբեր
լինիս
այնչափ
մինչեւ
միոյն
տեղ
հարիւր
բերես,
եւ
ես
ու
քո
հայրենեաց
կարօտ
որդիքները`
ուրախ
ուրախ
վայելենք
քո
առատ
ու
շահեկան
արդիւնքը։
Քրիստոս
իւր
աջով
զքեզ
օրհնէ,
ինչպէս
օրհնեց
իւր
մշակ
աշակերտները.
եւ
դու
երթալով
պտղաբեր
լինիս,
եւ
քո
բարի
պտուղն
ու
յիշատակ
մնայ
աշխարհիս
վերայ։
Ես
քո
հայր
Սիրտք
ամենայն
խնամով
աւանդեցի
քեզ
այս
դասեր
եւ
դու
երկիւղած
հնազանդութեամբ
լսեցիր.
բայց
գիտցիր,
որ
միայն
լսելով
չեն
արդարանար.
այլ
առնելով
եւ
ուսուցանելով։
Եւ
դու
այժմէն
ուխտ
դիր
որ
իմ
դասերս
որդիներուդ
աւանդես
եւ
այսպէս
յորդւոց
յորդի,
թոռնէ
իթոռ
շարունակուելով`
անմոռաց
եւ
կենդանի
կը
մնայ
Սիրաքայ
հօրդ
խրատներ
ու
դասեր.
որով
տիրապէս
կատարող
կը
լինիս
Առակաց
բանին.
Որդեակ,
զօրէնս
իմ
մի
մոռանար
եւ
զբանն
իմ
պահեսցէ
սիրտ
քո,
զի
երկայնաւուրբք
լիցիս
ի
վերայ
երկրի»։
Վարէ՛,
որդեակդ
իմ
Սամուէլ
Ուղի՛ղ
վարէ
զմանն
եւ
ակօս.
Արձակ
դաշտերն
են
մեր
արտեր,
Պարարտ
բերուն
եւ
բարեբեր.
Եւ
ես
ցանեմ
ցորնի
հատեր.
Քաղե՛նք
յուսով
բազմապատիկ.
Օրհնեա՛լ
է
հողն
եւ
մեր
սերմեր,
Օրհնեա՛լ,
մշակք
եզնամոլներ,
Օրհնեա՛լ
է
անդ
եւ
անդաստան,
Օրհնեա՛լ`
Աստուած,
Որ
տայ
անձրեւ
եւ
արեւ.
Օրհնեա՛լ
վաստակ
երկրագործին,
Արդար
ազատ
ի
դժրանաց։
