ԽՐԱՏԱԿԱՆՔ

Փորձանաւորդ ի պատահմանց մի՛ հոգար,
փրկել ըզքեզ գըթածն Աստուած՝ մի՛ հոգար,
փայփ[այ]ելոյ մերձ է կարօղն՝ մի՛ հոգար,
փառաւորել դարձեալ զփինատդ՝ մի՛ հոգար։

Փարթամք բազմունք աղքատացան, իմ եղբայր,
փանաքիք շատք հարստացան թ՛ընթերցար,
փաղտատօղ միտքդ այժմ եղեր խռովարար,
փաղփել զմիտս քո՝ յուսահատիլ մի՛ հոգար։

Փափաք ունիս քո ընտանեացդ՝ ես գիտեմ,
փաստ ու փարահ երկայն ու կարճ կու լսեմ,
փինատ կենօք կու տառապիս՝ տեսանեմ,
փասկայ լինի օր մի ղաֆիլ՝ մի՛ հոգար։

Փըռընկա՜լ նեղասրտիլն շահ չունի,
փեռեկել զկուրծսդ՝ ցըտել զերեսդ շահ չունի
փխրան առնել զանձն քո յօշ յօշ շահ չունի,
փրկանաւոր լինիս օր մի՝ մի՛ հոգար։

Փրկչին մերոյ ըզկատարումն ի միտ ա՛ծ,
փարասն Յոբայ համբերութեամբն միշտ յիշած,
փորձութիւնք են կեանքս մարդկան՝ մեք տեսած,
փառաւորք շատք անարգեցան՝ մի՛ հոգար։

Փիլիսոփայք գանկատելով չուեցին,
փաղագրեցին դառն արտասուօք խրատեցին,
փարելիք որք տիեզերաց տիրեցին,
փաղփիօթք շա՜տք մաթ մընացին՝ մի՛ հոգար։

Փըծունաց նաեւ սրբոց միապէս,
փոթորակք գան ի վերայ յարապէս,
փա՜ռք Աստուծոյ դեղն գիտես թէ ա՛յդպէս,
փարատեսցէ զխաւար սգոյդ՝ մի՛ հոգար,

Փարազմունք մտացդ շիջո՛, պանդուխտ ես,
փոքրոգիքն նեղասրտին, ղարիպ ես,
փարթար ղարիպ ծընեալ զամէնքըս գիտես,
փեգուղ հոգդ այդ ցաւ կու բերէ՝ մի՛ հոգար։

Փաղփունատիպք տեսաք որ տգեղացան,
փաղաքշասունք տառապելի ծոց պառկեցան,
փիլիսոփայք անմտաց դուռն ստրկացան,
փինատ եղեն թագւորորդիք՝ մի՛ հոգար։

Փափաքելով շատք՝ Զհոգիս ա՛ռ կանչեն,
փարէ փարէ լինին զկենացն յոյս կտրեն,
փրփրալով շատք սրտմտին 'ւ անճար են,
փոյթ ի կախուիլ ի ծով խեղդիլ՝ մի՛ հոգար։

Փունջ մանուշկաց քեզ ընծայեմ հոտոտիս,
փըթըթեսցի այս ի սիրտ քո զի սփոփիս,
փախուստ առնէ զվիշտըն քո յիւր հրաշից,
անհնարից հընարն Աստուած՝ մի՛ հոգար։

( Ձեռ. թիւ 1059, թղ. 68բ-69ա )