Երգ
գեղապար
ըղձիւք
լցեալ,
Առ
կարօտեալսդ
սիրահիւսեալ,
Սակս
որ
զնոյն
յամր
գտեալ,
Յանկարծ
փութով
եւս
ոչ
տեսեալ:
Րոտեմ
առ
ձեզ
իմ
սիրեցեալք,
Դիք
ունկ
բանիս
գերազարդեալք,
Իբրեւ
զերազ
գանձ
զձեզ
տեսեալ,
Յորժամ
զարթեայ,
ինձէն
ապշեալ:
Է'
գիրս
սիրով
դարձեալ
ողջոյն,
Փափագանօք
եւ
բաղձագոյն,
Որք
էք
օրհնեալք
ի
բարձրելոյն
Եւ
պահպանեալ
նորին
յաջոյն:
Մերձաւոր
եք
դուք
աստուծոյ,
Պահէք
զպատուէրն
նորին
նորոյ,
Սիրէք
զմիմեանս
անկեղծ
սիրոյ,
Եւ
աստուած
մերձ
սիրով
ըստ
գրոյ:
Ի
սկզբանէն
թէ
չէր
ծանօթ,
Քաղաքն
ձեր
յաստուած
հոգւով,
Բայց
շնորհք
սրբոց
վկայելոց
Զարդարեցին
սուրբ
հաւատով:
Այլ
եւ
յաւուրս
Կոստանդեայ`
Թագաւորին
ինքնակալայ,
Մայրաքաղաք
Նիկոմիդեայ,
Մեծ
անուանէր
եւ
գերակայ:
Սուղ
ինչ
ունիմ
թէպէտ
գիտէք,
Զշնորհս
քաղաքիդ
յոր
բնակէք,
....................................................
....................................................
Նախ
թէ
զծովու
սկիզբն
ասին,
Այգի
յառաջ
տեսեալ
թւին,
Վարին
ի
ծով
բարձեալ
զբարին
Եւ
աշխարհի
ընծայ
տանին:
Եւ
թէ
ծովու
ոտս
դնին,
Նիկոմիդեայ
եզր
պատշահին,
Որ
մեծամեծ
ծովու
բարին,
Պարգեւ
՚ւ
ընծայ
այդր
դադարին:
Տես
զի
եւ
զգլուխ
արեւելեան,
Վերջ
է
եւ
ոտք
արեւմտեան,
Բանալի
է
Բիւզանդիոյ,
Որ
իջեւան
զդա
արարան:
Թէպէտ
մեղք
մեր
աւերեցան,
Եկեղեցին
կործանեցան,
Գմբէթաշէն
տաճարք
փառաց
Յանօրինաց
տապալեցան:
Տե'ս
զսխրալի
նիստ
քաղաքին,
Կարծես
ասել
թէ
աննման,
Բազմեալ
յաթոռ
իբր
դշխոյ,
Դաշտք
ընդ
ծովոյն
ի
սպաս
իւր
կան:
Յաջմէ
՚ւ
ահեակ
հիւսիս
կողման,
Իբր
զնախարար
լերինքն
կանգնեալ,
Դիտէ
ընդ
հարաւ
ի
դաշտական,
Ծառայապէս
պաշտպան
առեալ:
Ինքն
նստեայ
ի
բլուր
վերնոյ,
Նման
կայսեր
թագն
ի
գլխոյ,
Որպէս
պսակ
քանդակեալ
գոյ,
Բուրաստանօք
վարոքն
գեղոյ:
Իսկ
ի
ստորոտն
ի
վայր
լեալ,
Իբրեւ
զգրպան
զգեստուն
սփռեալ,
Յաջ
եւ
յահեակ
զթեւս
տարածեալ,
Ծովուն
վերայ
պովանացեալ:
Նիկոմիդիա,
ընդ
այս
խնդա,
Մարտիրոսաց
զի
մայր
ես
լեալ,
Սուրբ
ուխտերաց
գանձատուն
լեալ
Եւ
սրբութեանց
պաշտպան
գտեալ:
Թէպէտ
մեղք
իմ
որ
բազմանան,
Սրբութիւնք
քո
խափանեցան,
Ժամանակ
գայ
եւ
անցանի,
Գեր
քան
զառաջ
մեծարական:
Նիկոմիդիա,
դու
մի'
տրտմիր,
Զի
կայ
նշոյլ
փառացդ
յարգեալ,
Ունիս
որդիք
թէպէտ
սակաւք,
Քան
զբազումս
լաւ
կոչեցեալք:
Սէր
է
աստուած
՚ւ
անուն
նորին,
Զնոյն
ետ
պատուէր
ի
սուրբ
մատեան,
Իմ
աշակերտք
յայն
ծանիցիք,
Զի
սիրեցէք
դուք
զմիմեանս:
Քո
որդիք
են
սիրով
ընդ
միմեանս,
Խոնարհութեամբ
խոհեմական,
Եկեղեցիդ
նմանաւոր
Սուրբ
Սաղիմին
եւ
Յարութեան:
Ծովն
առաջի
քո
ծածանէ,
Քաղցրիկ
օդով
ծիծաղական,
Գետք
ի
մօտոյ
քո
ընթացեալ,
Արբուցանեն
զբուրաստան:
Որպէս
գլուխ
պսակաւոր,
Կարմիր
քողով
հարսի
նման,
Գիւղք
եւ
աւանք
շուրջ
զքեւ
կան,
Քեզ
հարսնացուք
եւ
խնամական:
Խնդա
քաղաք
Նիկոմիդիա,
Ուրախութիւն
քեզ
հասեալ
կան,
Նշան
բարեաց
մեծ
երեւայ,
Զի
արժանի
ես
պերճութեան:
Գեղ
քո
անճառ
զմեզ
յայս
մղեալ,
Ի
սէր
ձերում
մեք
տարփացեալ,
Երգ
գովեստի
քեզ
յարմարեալ,
Ի
տկար
մտաց
՚ւ
անձնէ
յետնեալ:
Կարօտ
մնացի
մեծ
բժշկին`
Պանդալէմօն
սուրբ
վկային,
Մեղքն
ի
վիզն
Տէր
Ասծատրին,
Որ
մեծ
երէց
է
քաղաքին:
Եւ
այս
բնակչաց
սուրբ
քաղաքիդ
Լիցի
ընծայ
եւ
արմաղան,
Երեմիաս
ձեր
սիրական
Գրեցի
ՃԱՌ
Հայոց
թվական: