Տաղեր

Երգ գեղապար ըղձիւք լցեալ,
Առ կարօտեալսդ սիրահիւսեալ,
Սակս որ զնոյն յամր գտեալ,
Յանկարծ փութով եւս ոչ տեսեալ:

Րոտեմ առ ձեզ իմ սիրեցեալք,
Դիք ունկ բանիս գերազարդեալք,
Իբրեւ զերազ գանձ զձեզ տեսեալ,
Յորժամ զարթեայ, ինձէն ապշեալ:

Է' գիրս սիրով դարձեալ ողջոյն,
Փափագանօք եւ բաղձագոյն,
Որք էք օրհնեալք ի բարձրելոյն
Եւ պահպանեալ նորին յաջոյն:

Մերձաւոր եք դուք աստուծոյ,
Պահէք զպատուէրն նորին նորոյ,
Սիրէք զմիմեանս անկեղծ սիրոյ,
Եւ աստուած մերձ սիրով ըստ գրոյ:

Ի սկզբանէն թէ չէր ծանօթ,
Քաղաքն ձեր յաստուած հոգւով,
Բայց շնորհք սրբոց վկայելոց
Զարդարեցին սուրբ հաւատով:

Այլ եւ յաւուրս Կոստանդեայ`
Թագաւորին ինքնակալայ,
Մայրաքաղաք Նիկոմիդեայ,
Մեծ անուանէր եւ գերակայ:

Սուղ ինչ ունիմ թէպէտ գիտէք,
Զշնորհս քաղաքիդ յոր բնակէք,
....................................................
....................................................

Նախ թէ զծովու սկիզբն ասին,
Այգի յառաջ տեսեալ թւին,
Վարին ի ծով բարձեալ զբարին
Եւ աշխարհի ընծայ տանին:

Եւ թէ ծովու ոտս դնին,
Նիկոմիդեայ եզր պատշահին,
Որ մեծամեծ ծովու բարին,
Պարգեւ ՚ւ ընծայ այդր դադարին:

Տես զի եւ զգլուխ արեւելեան,
Վերջ է եւ ոտք արեւմտեան,
Բանալի է Բիւզանդիոյ,
Որ իջեւան զդա արարան:

Թէպէտ մեղք մեր աւերեցան,
Եկեղեցին կործանեցան,
Գմբէթաշէն տաճարք փառաց
Յանօրինաց տապալեցան:

Տե'ս զսխրալի նիստ քաղաքին,
Կարծես ասել թէ աննման,
Բազմեալ յաթոռ իբր դշխոյ,
Դաշտք ընդ ծովոյն ի սպաս իւր կան:

Յաջմէ ՚ւ ահեակ հիւսիս կողման,
Իբր զնախարար լերինքն կանգնեալ,
Դիտէ ընդ հարաւ ի դաշտական,
Ծառայապէս պաշտպան առեալ:

Ինքն նստեայ ի բլուր վերնոյ,
Նման կայսեր թագն ի գլխոյ,
Որպէս պսակ քանդակեալ գոյ,
Բուրաստանօք վարոքն գեղոյ:

Իսկ ի ստորոտն ի վայր լեալ,
Իբրեւ զգրպան զգեստուն սփռեալ,
Յաջ եւ յահեակ զթեւս տարածեալ,
Ծովուն վերայ պովանացեալ:

Նիկոմիդիա, ընդ այս խնդա,
Մարտիրոսաց զի մայր ես լեալ,
Սուրբ ուխտերաց գանձատուն լեալ
Եւ սրբութեանց պաշտպան գտեալ:

Թէպէտ մեղք իմ որ բազմանան,
Սրբութիւնք քո խափանեցան,
Ժամանակ գայ եւ անցանի,
Գեր քան զառաջ մեծարական:

Նիկոմիդիա, դու մի' տրտմիր,
Զի կայ նշոյլ փառացդ յարգեալ,
Ունիս որդիք թէպէտ սակաւք,
Քան զբազումս լաւ կոչեցեալք:

Սէր է աստուած ՚ւ անուն նորին,
Զնոյն ետ պատուէր ի սուրբ մատեան,
Իմ աշակերտք յայն ծանիցիք,
Զի սիրեցէք դուք զմիմեանս:

Քո որդիք են սիրով ընդ միմեանս,
Խոնարհութեամբ խոհեմական,
Եկեղեցիդ նմանաւոր
Սուրբ Սաղիմին եւ Յարութեան:

Ծովն առաջի քո ծածանէ,
Քաղցրիկ օդով ծիծաղական,
Գետք ի մօտոյ քո ընթացեալ,
Արբուցանեն զբուրաստան:

Որպէս գլուխ պսակաւոր,
Կարմիր քողով հարսի նման,
Գիւղք եւ աւանք շուրջ զքեւ կան,
Քեզ հարսնացուք եւ խնամական:

Խնդա քաղաք Նիկոմիդիա,
Ուրախութիւն քեզ հասեալ կան,
Նշան բարեաց մեծ երեւայ,
Զի արժանի ես պերճութեան:

Գեղ քո անճառ զմեզ յայս մղեալ,
Ի սէր ձերում մեք տարփացեալ,
Երգ գովեստի քեզ յարմարեալ,
Ի տկար մտաց ՚ւ անձնէ յետնեալ:

Կարօտ մնացի մեծ բժշկին`
Պանդալէմօն սուրբ վկային,
Մեղքն ի վիզն Տէր Ասծատրին,
Որ մեծ երէց է քաղաքին:

Եւ այս բնակչաց սուրբ քաղաքիդ
Լիցի ընծայ եւ արմաղան,
Երեմիաս ձեր սիրական
Գրեցի ՃԱՌ Հայոց թվական: