Ես
քեզ
ողջոյն,
ո'վ
սիրելի,
Հարց
ու
բարեւս
ընկալ
եւ
այն
ի
կարգի
Եւ
հարցանեմ
զհրամանքդ
ստուգիւ
սրտի,
Բարի
կեալդ
յերկրի
ի
յայսմ
աշխարհի:
Ւիւսեալ
աղաչեցի
զՏէրն
ամենի,
Երկար
ամօք
պահէ
ի
վերայ
երկրի,
Զուարթ
պայծառ
տեսդ
նման
է
լուսնի,
Շքեղափայլ
փայլեալ
ի
մէջ
հողածնի:
Խնդրեմ
յապէնիազ
աստուածն,
Անփորձ
եւ
անսայթաք
պահէ
զքեզ
յերկրի,
Դու
իմ
պարծանք
կենացս
եւ
սիւն
իմ
սրտի,
Հոգոյս
հոգի,
աչացս
լոյս
սիրլեի:
Անմահ
եւ
համարձակ
գոչեմ
ատենի,
Բարձր,
հզօր
եւ
գեղգեղելի,
Ահա
սիրտ
իմ
վառեալ
ի
յերկինս
օդի,
Բորբոքելով
այրիմ
ի
մէջ
վտանգի:
Չունիմ
ո'չ
սիրելի,
ո'չ
ազգ
մի
բարի,
Խորհրդակից
լինել
բորբոքեալ
սրտի,
Քեզ
եմ
ապաւինեալ
ի
յոյս
ամենի,
Որ
նա
հասուցանէ
զքեզ
ի
տեղի:
Քեւ
մեք
ուրախանամք
ի
վերայ
երկրի,
Կարօտ
ի
քէն
անկեալ
կամ
ես
ի
մէջ
տղմի,
Սիրասնունդ
բորբոք
եւ
յոյժ
նազելի,
Որ
գաս
դու
շիջուսցես
կրակն
իմ
սրտի:
Ովկիանոս
ծովն
թէ
աստ
լինի,
Սրտիս
մէջն
կապէն
բորբոքս
ոչ
անցնի,
Բարբառելով
գոչեմ
ի
մէջ
ատենի,
Ասելով`
Կեօղում,
Աբրահամ
Չալապի:
Երանեմ
զքեզ,
այր
իմ
բարի,
Գեղգեղագոյն
գովել
զքեզ
է
արժանի,
Փոքր
բերան
ախորժ
եւ
քաղցր
լեզուի,
Նման
Աբիսողոմ
եւ
Սարկաւագի:
Ընտրեալ
հանուրց
մեծաց
եւ
պարթեւ
ազգի,
Բարի
ծնօղաց
պտուղ
եւ
զաւակ
բարի,
Մաքուր
յիստակ
մտօք
եւ
է
հրաշալի,
Յոր
եւ
կոչի
անուամբ
Աբրահամ
Չալապի
Նորազուարճպատկերդ
է
յոյժ
զարմանալի,
Փառք
եւ
գոհութիւն
քո
ստեղծողի,
Նման
կարմիր
վարդի
ի
դէմ
պուլպուլի,
Անդադար
կանչէ
դէմ
առաւօտի:
Կամակից
լինէիր
դու
իմոյ
սրտի,
Ելեալ
դիմեալ
գայիր
դու
յայսմ
տեղի,
Աչքս,
միտքս,
սիրտս
ի
քեզ
անձկալի,
Միթէ
Տէրն
տացէ
հասնիմ
մուրատի:
Արդ
բարեխօսեա
սուրբ
տիրուհի
Եւ
պաղատեա
քո
միածնի,
Պահէ
անփորձ
ամէն
չարի,
Եւ
առաւել
ի
մէջ
կռուի:
Լիցիս
անփորձ
յերկար
ամի,
Նախըդ
արդար
եւ
է
բարի,
Ղարիպութեան
օտար
երկրի,
Պահէ
զքեզ
աջն
Յիսուսի:
Աւրհնութիւն
աստուծոյ
ի
քէն
ոչ
պակասի,
Հիմդ
հաստատ
կենայ
ի
վերայ
երկրի,
Զինչ
խնդրես
յաստուծոյ,
հազար
տայ
քեզի,
Ինչպէս
որ
սիրտն
քո
որպէս
եւ
կամի:
Բարեհամբաւ
եղբայր,
սիրուն
սիրելի,
Գովեալ
ես
ի
յերկնի
ի
վերայ
յերկրի,
Այլ
եւ
ամէն
ազգն
ի
քէն
սասանի,
Անկեալ
եւ
խորտակեալ
չարքն
կորնչի:
Րաբունապետն
Յիսուս
առ
Տէրն
ամենի,
Տէրունական
հրամայէ
յԱւետարանի,
Ողորմածացն
ասէ,
թէ
ձեզ
երանի,
Տէրն
պահէ
զհրամանքդ
եւս
մեզ
ողորմի:
Արփիափայլ
լուսով
զարդարեալ
ես
ի
լի,
Լի
շնորհօք
ես
լցեալ
եւ
եօթնարփենի,
Պերճապատիւ
պարծեցեալ,
փառօք
եւ
փայլի,
Բարձրաթռիչ
եղբայր`
նման
արծուի:
Ամա'ն,
մատաթ
գոչեմ
ես
յիմ
թալէհի,
Ո՞ւր
է
մարդն
որ
տայ
ինձ
պատասխանի,
Ելար
գնացիր
ղարիպ
ի
տար
աշխարհի,
Պանդուխտ
թողեր
զգերիս
ի
յայսմ
տեղի:
Միթէ
ճարակ
լինէր,
որ
ես
երթայի,
Փօստ
մի
կռնակս,
բոբիկ,
ապտալի
կերպի,
Լինէր
թէ
կարէի
տեսնել
զտեսդ
քոյին,
Փառք
տայի
փառաց
Տեառն
եւ
Հօրն
անեղի:
Չունիմ
դադար
սրտիս,
համբեր
սակաւ
մի,
Լսէ
զգանկատ
սրտիս
որ
քեզ
է
յայտնի,
Իմ
պատուական
հզօր
եւ
հոգոյս
հոգի,
Կայտառ
տեսլեամբ,
ահեղ
եւ
ակն
ամենի:
Էնն
աստուած
պահէ
զքեզ
թագ,
պարծանք
ինձի,
Լիաբար
բարձրաձայն
եւ
քաղցր
լեզուի,
Բուրաստան
ծաղկաւէտ,
կարմիր
վարդենի,
Զոր
բուրիս
հանապազ
ի
հոտ
անուշի:
Լոյս
տուր
սրտիս
աչացն
եւ
Տէր
իմ
բարի,
Քեզ
եմ
ապաւինեալ,
աստուած
ամէնի,
Բարեգութ,
ողորմած,
անեղանելի,
Միթէ
լսէ
գթայ
իւրոյ
ծառայի:
Եւ
թէ
ասեմք
խրատ,
չէ'
պարտ
մեզ
իսկի,
Դու
իմաստուն
Խիկար
եւ
հանճարով
լի,
Ծագեա
պայծառ
արեւդ
մթացեալ
երկրի,
Բարով
զարդարեալ
գաս
ի
յայսմ
տեղի:
Պատսպարեալ
լիցին
սուրբքն
ամենայնի,
Եւս
առաւել
բազուկն
եւ
աջն
անեղի,
Գեղգեղագոյն
գովեալ,
հզօր,
անուանի,
Մեծն
իշխան
պայծառ
հետեւող
փրկչի:
Ի
քէն
հայցեմ,
եղբայր,
յոյժ
աղերսալի
Եւ
պաղատիմ,
եղբայր,
բոլորով
սրտի,
Զմեր
խօսքն
անտես
չառնել
սաղմոսի
բանի,
Զի
իմաստութիւն
յելս
ճանապարհաց
գովի: