Տաղեր

Ես քեզ ողջոյն, ո'վ սիրելի,
Հարց ու բարեւս ընկալ եւ այն ի կարգի
Եւ հարցանեմ զհրամանքդ ստուգիւ սրտի,
Բարի կեալդ յերկրի ի յայսմ աշխարհի:

Ւիւսեալ աղաչեցի զՏէրն ամենի,
Երկար ամօք պահէ ի վերայ երկրի,
Զուարթ պայծառ տեսդ նման է լուսնի,
Շքեղափայլ փայլեալ ի մէջ հողածնի:

Խնդրեմ յապէնիազ աստուածն,
Անփորձ եւ անսայթաք պահէ զքեզ յերկրի,
Դու իմ պարծանք կենացս եւ սիւն իմ սրտի,
Հոգոյս հոգի, աչացս լոյս սիրլեի:

Անմահ եւ համարձակ գոչեմ ատենի,
Բարձր, հզօր եւ գեղգեղելի,
Ահա սիրտ իմ վառեալ ի յերկինս օդի,
Բորբոքելով այրիմ ի մէջ վտանգի:

Չունիմ ո'չ սիրելի, ո'չ ազգ մի բարի,
Խորհրդակից լինել բորբոքեալ սրտի,
Քեզ եմ ապաւինեալ ի յոյս ամենի,
Որ նա հասուցանէ զքեզ ի տեղի:

Քեւ մեք ուրախանամք ի վերայ երկրի,
Կարօտ ի քէն անկեալ կամ ես ի մէջ տղմի,
Սիրասնունդ բորբոք եւ յոյժ նազելի,
Որ գաս դու շիջուսցես կրակն իմ սրտի:

Ովկիանոս ծովն թէ աստ լինի,
Սրտիս մէջն կապէն բորբոքս ոչ անցնի,
Բարբառելով գոչեմ ի մէջ ատենի,
Ասելով` Կեօղում, Աբրահամ Չալապի:

Երանեմ զքեզ, այր իմ բարի,
Գեղգեղագոյն գովել զքեզ է արժանի,
Փոքր բերան ախորժ եւ քաղցր լեզուի,
Նման Աբիսողոմ եւ Սարկաւագի:

Ընտրեալ հանուրց մեծաց եւ պարթեւ ազգի,
Բարի ծնօղաց պտուղ եւ զաւակ բարի,
Մաքուր յիստակ մտօք եւ է հրաշալի,
Յոր եւ կոչի անուամբ Աբրահամ Չալապի

Նորազուարճպատկերդ է յոյժ զարմանալի,
Փառք եւ գոհութիւն քո ստեղծողի,
Նման կարմիր վարդի ի դէմ պուլպուլի,
Անդադար կանչէ դէմ առաւօտի:

Կամակից լինէիր դու իմոյ սրտի,
Ելեալ դիմեալ գայիր դու յայսմ տեղի,
Աչքս, միտքս, սիրտս ի քեզ անձկալի,
Միթէ Տէրն տացէ հասնիմ մուրատի:

Արդ բարեխօսեա սուրբ տիրուհի
Եւ պաղատեա քո միածնի,
Պահէ անփորձ ամէն չարի,
Եւ առաւել ի մէջ կռուի:

Լիցիս անփորձ յերկար ամի,
Նախըդ արդար եւ է բարի,
Ղարիպութեան օտար երկրի,
Պահէ զքեզ աջն Յիսուսի:

Աւրհնութիւն աստուծոյ ի քէն ոչ պակասի,
Հիմդ հաստատ կենայ ի վերայ երկրի,
Զինչ խնդրես յաստուծոյ, հազար տայ քեզի,
Ինչպէս որ սիրտն քո որպէս եւ կամի:

Բարեհամբաւ եղբայր, սիրուն սիրելի,
Գովեալ ես ի յերկնի ի վերայ յերկրի,
Այլ եւ ամէն ազգն ի քէն սասանի,
Անկեալ եւ խորտակեալ չարքն կորնչի:

Րաբունապետն Յիսուս առ Տէրն ամենի,
Տէրունական հրամայէ յԱւետարանի,
Ողորմածացն ասէ, թէ ձեզ երանի,
Տէրն պահէ զհրամանքդ եւս մեզ ողորմի:

Արփիափայլ լուսով զարդարեալ ես ի լի,
Լի շնորհօք ես լցեալ եւ եօթնարփենի,
Պերճապատիւ պարծեցեալ, փառօք եւ փայլի,
Բարձրաթռիչ եղբայր` նման արծուի:

Ամա'ն, մատաթ գոչեմ ես յիմ թալէհի,
Ո՞ւր է մարդն որ տայ ինձ պատասխանի,
Ելար գնացիր ղարիպ ի տար աշխարհի,
Պանդուխտ թողեր զգերիս ի յայսմ տեղի:

Միթէ ճարակ լինէր, որ ես երթայի,
Փօստ մի կռնակս, բոբիկ, ապտալի կերպի,
Լինէր թէ կարէի տեսնել զտեսդ քոյին,
Փառք տայի փառաց Տեառն եւ Հօրն անեղի:

Չունիմ դադար սրտիս, համբեր սակաւ մի,
Լսէ զգանկատ սրտիս որ քեզ է յայտնի,
Իմ պատուական հզօր եւ հոգոյս հոգի,
Կայտառ տեսլեամբ, ահեղ եւ ակն ամենի:

Էնն աստուած պահէ զքեզ թագ, պարծանք ինձի,
Լիաբար բարձրաձայն եւ քաղցր լեզուի,
Բուրաստան ծաղկաւէտ, կարմիր վարդենի,
Զոր բուրիս հանապազ ի հոտ անուշի:

Լոյս տուր սրտիս աչացն եւ Տէր իմ բարի,
Քեզ եմ ապաւինեալ, աստուած ամէնի,
Բարեգութ, ողորմած, անեղանելի,
Միթէ լսէ գթայ իւրոյ ծառայի:

Եւ թէ ասեմք խրատ, չէ' պարտ մեզ իսկի,
Դու իմաստուն Խիկար եւ հանճարով լի,
Ծագեա պայծառ արեւդ մթացեալ երկրի,
Բարով զարդարեալ գաս ի յայսմ տեղի:

Պատսպարեալ լիցին սուրբքն ամենայնի,
Եւս առաւել բազուկն եւ աջն անեղի,
Գեղգեղագոյն գովեալ, հզօր, անուանի,
Մեծն իշխան պայծառ հետեւող փրկչի:

Ի քէն հայցեմ, եղբայր, յոյժ աղերսալի
Եւ պաղատիմ, եղբայր, բոլորով սրտի,
Զմեր խօսքն անտես չառնել սաղմոսի բանի,
Զի իմաստութիւն յելս ճանապարհաց գովի: