Տաղեր

Առաջիկայ գանձն ասէ

Կամիս ասել` գանձ եմ համով,
Ասա դու զիս եղանակով,
Րոտեալ բանիւ շարադրելով,
Ամուլ մտաց ծնունդ գոլով:

Պարզ ի թխթի գրեցա մրով,
Եղանակէ դու զիս ձայնով,
Տուր օրհնութիւն Փրկչին յոլով
Եւ զօրանաս դու Աստուծով:

Կենդանարար Որդիդ միածին
՚Ւ արարչակից բանըդ աստուածային,
Վասն Ադամայ քո նախաստեղծին,
Որ մերկացաւ զփառսն առաջին:

Ըստ յանցանաց քո պատւիրանին,
Ունկընդրութեան բանից բանսարկուին,
Կերան զպտուղն, որ ի մէջ դրախտին
Եւ մերկացան զփառս աստուածային:

Թողին ի բաց զքո տնկած այգին
՚Ւ արտաքսեցան ըստ քո հրամանին,
Դրախտէն ելան ինքն եւ կին նորին
՚Ւ աշխատանօք զերկիր կոծէին:

Եւ զաւակօք զաշխարհս լցին
՚Ւ ինքեանք մահուամբ յերկրէս գնացին,
Եւ բանսարկուն, որ էհան զնոսին,
Գերի վարեաց զհոգիս նոցին:

Եւ վեց հազար ամ բոլոր կացին
Մէջ դժոխոցն ի խոր խաւարին:
Մինչ գթացեալ քո Հայրդ երկնային
՚Ւ առաքեցեր զՈրդիդ միածին:

Սուրբ աւետեօք հրեշտակապետին,
Բանն Աստուած եղեւ կուսածին:

Բարեխօսութեամբ սրբոցս ըղձական,
Ջնջեա զմեղս մեր մարմնական:

Արդ բարերար Որդիդ միածին,
Որ գթացար յազգս ադամային
Եւ ընտրեցեր յորդոց մարդկային
Քեզ սպասաւոր եւ բանից քոյին:

Նախ զմարգարէսն, որ յառաջն էին,
Որք զծնունդ քո գուշակեցին
Եւ զառաքեալսն, որ ի յետ նոցին,
Որք զչարչարանս եւ զմահ յանձն առին:

Զբոլոր աշխարհս ի քեզ դարձուցին,
Տիեզերաց զքեզ տէր ծանուցին,
Եկեղեցեաց հիմն արկանէին,
Եւ քահանայս միշտ ձեռնադրէին:

Զհաւատացեալսն բազմացուցին,
Մինչ զբոլոր աշխարհս լցին.
Հայրապետաց գունդք յառաջ եկին
Եւ խնամատար հօտիդ լինէին:

Ժողովրդեան քում քարոզէին,
Զոր եւ արեամբ գնեցեր ի խաչին,
Յորոց մինն է Կապադովկացին
՚Ւ է համանուն մեր Լուսաւորչին:

Աստուածաբան Գրիգոր Սքանչելին,
Ընկերակից Բասիլիոսին,
Վարք հրեշտակաց ունէր ի մարմին
Եւ քարոզէր զքեզ, Տէր մարդկային:

Բարեխօսութեամբ սրբոցս ըղձական,
Ջնջեա զմեղս մեր մարմնական:

Րամից բոլոր Աստուած բարերար,
Արարածոց սկիզբն եւ վճար,
Որ ընտրեցեր քեզ հաճոյ արար,
Աստուածաբանն սուրբ եւ արդար:

Ետուր շնորհ դու աղբիւրաբար,
Որ քարոզէր զքեզ, Տէր բարերար,
Զխառնումն քո անշփոթաբար,
Որ միացար դու անճառաբար:

Ի յօրինակ մեզ եւ գաղափար,
Մերում բնութիւն եւ ոչ թէ օտար.
Սա քարոզէր զքեզ իշխանաբար
Եւ զհերձուածողսն առնէր սա խանգար:

Սա պաղատէր միշտ հանդարտաբար,
Խաղաղութիւն խնդրէր սա, դադար,
Սա աղօթիւք զերկինս բանար
Եւ արտասուէր միշտ անձրեւաշար:

Սա սրբութեան զանձն արար տաճար,
Եւ հանապազ, Տէր, առ քեզ կարդայր,
Սա Բարսեղի էր հոգով եղբայր
՚Ւ յանձն իւր կրեաց զնորին հանճար:

Սա արար ճառս համեղաբար
Եւ բանք սորայ է որպէս շաքար.
Աստուածաբանդ սուրբ եւ արդար,
Մեզ բարեխօս լեր դու անդադար:

Բարեխօսութեամբ սրբոցս ըղձական,
Ջնջեա զմեղս մեր մարմնական:

Ամենայնի Աստուած բաւական,
Որ անսկիզբն ես եւ անվախճան,
Որ ընտրեցեր ի յորդոց մարդկան,
Զքաջն Գրիգոր սուրբն Աստուածաբան,

Անուանակից եւ համանման
Լուսաւորչին մեր Պարթեւական.
Գնաց յԱթէնս` մայրն իմաստութեան
Զգիրս արտաքին ուսաւ զամենայն:

Ինքն եւ Բարսեղն Կեսարական
Էին յԱթէնս ի միում սեղան,
Բայց Բարսեղ եկն եյրկիրն իւրական,
Գրիգոր եկաց ի պաշտօնն ուսման:

Մինչ ելից երեսուն ամ լման,
՚Ւ եղեւ հասու գործոյն քերական,
Մինչ խոստացան քաղաքն ամենայն
Կացուցանել զնա իւրեանցն իշխան:

Զոր ոչ էառ յանձն քաջ վկայն,
Այլ եկն ի յերկիրն իւր սեպհական,
Ալեաց ծովուն երետ նա հրաման,
Որ ընդ ասելն հանդարտեցան:

Քաջդ Գրիգոր եւ Աստուածաբան,
Բարեխօսեա՛ առ անմահ արքայն:
Բարեխօսութեամբ սրբոցս ըղձական
Ջնջեա զմեղս մեր մարմնական:

Պետդ հանուրց ազգիս Հայկազան,
Գլուխ եղեր պետից վեհական,
Ի Բարսեղէ առիր գաւազան,
Հովվել զհօտն հոռոմական:

Ի Կոստանդնուպօլիսն աննման,
Նստար յաթոռ ամս երկոտասան
Եւ մաքրեցեր զքաղաքն ամենայն,
Ի հերձուածոցն մարդադաւան:

Թագաւորին եղեր սիրական
Եւ իշխանացն ամուր ապաստան,
Դու ընտրեցար ի յորդոց մարդկան,
Ո~վ հայրապետ, սուրբ Աստուածաբան:

Յուլիանեայ ետուր պատասխան,
՚Ւ յամօթ արիր զդիւաբնակ արքայն,
Քրիստոնէից նա ոչ տայր հրաման,
Ուսանելոյ զգիրս իմաստութեան:

Սա արար գիրս նոցա փոխան
Եւ զարտաքինս եցոյց զրաբան,
Մինչ զղջացաւ ուրացող արքայն,
՚Ւ յիւր խորհրդոցն եղեւ փոշիման:

Բարեխօսութեամբ սրբոցս ըղձական,
Ջնջեա զմեղս մեր մարմնական:

Եւ այս Գրիգոր այրս սքանչացած
Երկոտասան ամ յաթոռն եկաց,
Զբիւզանդիայ քաղաքն մաքրեաց
Ի յամենայն չար հերձուածողաց:

Պահս ՚ւ ի յաղօթս էր միշտ պարապած,
՚Ւ ողորմութիւն բաշխէր աղքատաց,
Օտարանոցս բազում շինեաց
Եւ հայր լինէր որբոց եւ այրեաց:

Եկին ոմանք ի յԱղեքսանդրաց
Եւ կամէին զնա ձգել ի փառաց,
Զոր թագաւորն ընդ այն յոյժ մախաց
Եւ բարկութեամբ եհան յերեսաց:

ԶԱստուածաբանն կրկին պատուեաց
՚Ւ արժան արար զնա բազում փառաց
Եւ յետ սակաւ ինչ ժամանակաց
Սուրբն Գրիգոր կամաւ հրաժարեաց:

Ի Կոստանդնուպօլսէն յառաջեաց
Եւ ի բնիկ գաւառն իւր գնաց,
ՅԱրազիոն գիւղն դադարեաց,
Մինչեւ վաղճան եկ ժամանակաց:

Յիշեա եւ ողորմեսցի ննջեցելոցն յուսով յարութեան, խնդրեմք,
Եւ ես առաւել զյորդորումն սիրոյ եւ զգործս բարեաց պարգեւել մեզ խնդրեմք:

Տէր վարդապետ, սուրբ Աստուածաբան,
Քրիստոնէից դու զէն եւ վահան,
Բարձր պարիսպ ՚ւ ամուր ապաստան
Ի նեղութեան մեր լեր օգնական:

Աստուածածին կոյս անապական
Որ սուրբ հոգոյն եղեր բնակարան,
Ղամբարափայլ ջահ անշիջական,
Արփի լուսոյ, աստղ արեգական:

Ի քէն խնդրէ ժողովս ամենայն
Պահել զմեզ անփորձ ՚ւ անսասան,
Շնորհեա մեզ զէն բարձր վահան,
Զչար թշնամին առնել մեզ կոխան:

Եւ հանապազ լեր մեզ օգնական
Կցորդութեամբ սրբոցն ամենայն,
Ցրուեա զխորհուրդն ներգործական,
Որք չարութեամբ զքո ծառայքս որսան:

՚Ւ բարեխօս լեր մեզ անխափան
Առ Արարիչ անմահից արքայն,
Առցես ընդ քեզ կցորդ ՚ւ օգնական
ԶՅովանէս եւ զնախնի վկայն:

Սուրբ Գրիգոր Պարթեւական
Եւ զքաջ վարդապետն Աստուածաբան,
Եկեղեցոյս եւ ժողովրդեան
Լեր օգնական յաւուր նեղութեան:

Ողորմեաց մեզ Տէր Աստուած մեր, ըստ մեծի ողորմութեան քում: