Ապա
յետ
այնորիկ
ի
սահմանակիցս
ի
Սիւնական
աշխարհն
ելանէր։
Եւ
անդ
աստուածասէր
հնազանդութեամբ
ընկալեալ
զնա
իշխանին
Սիւնեաց,
որ
էր
Վաղենակ
անուն։
Բազում
աւգնականութիւն
գտեալ
ի
նմանէ
վասն
իրացն
առաջի
արկելոցն,
մինչեւ
հասանել
նմա
բովանդակ
ի
վերայ
սահմանաց
Սիւնեաց։
Եւ
ժողովեալ
մանկունս
առ
ի
նիւթ
վարդապետութեանն,
առաւել
զգազանամիտ
զվայրենագոյն
զճիւաղաբարոյ
կողմանցն.
եւ
այնչափ
փոյթ
ի
վերայ
ունելով՝
եւ
դայեկաբար
սնուցանել
եւ
խրատել,
մինչեւ
ի
նոցունց
իսկ
ի
վայրենեացն
եպիսկոպոս
տեսուչ
եկեղեցւոյն
Սիւնեաց
կարգել,
որոյ
անունն
կոչէր
Անանիաս,
այր
սուրբ
եւ
երեւելի,
հայրաբարոյ
ժառանգաւորաց
եկեղեցւոյ։
Ապա
եւ
զերկիրն
Սիւնեաց
դասուք
վանականաց
լնոյր։
Յորում
ժամանակի
պարգեւեալ
յԱստուծոյ,
հասանէր
ի
գլուխ
իշխանութեանն
Սիւնեաց
քաջն
Սիսականն
Վասակ,
այր
խորհրդական
եւ
հանճարեղ
եւ
յառաջիմաց,
շնորհատուր
իմաստութեամբն
Աստուծոյ։
Բազում
ինչ
նպաստութիւն
ցուցանէր
աւետարանագործ
վարդապետութեանն,
իբրեւ
որդւոյ
առ
հայր՝
հպատակութիւն
ցուցեալ,
եւ
ծառայեալ
ըստ
աւետարանին
վայելչութեան,
մինչ
ի
վախճան
զհրամայեալսն
ի
գործ
բերէր։
