Եւ
հանդէպ
հասեալ
գայր
Գարդմանական
ձորոյն։
Ընդ
առաջ
լինէր
նմա
իշխանն
Գարդմանից,
որում
[անուն]
Խուրս
կոչէին,
եւ
ասպնջական
եղեալ
նմա
աստուածասէր
երկիւղածութեամբ,
առաջի
դնէր
զանձն
վարդապետին,
հանդերձ
իշխանութեամբն
իւրով։
Առաւելագոյն
իսկ
վայելեալ
ի
հիւթ
եւ
ի
պարարտութիւն
վարդապետութեանն,
յուղարկէ
զերանելին՝
ուր
եւ
երթալոցն
էր։
Իսկ
նորա
անցեալ
դիմեալ
ի
կողմանսն։
Առ
որով
ժամանակաւ
Արձիւղ
անուն
թագաւորեալ
Վրաց,
որոյ
առաւելապէս
պայծառացուցեալ
ծաղկեցուցանէր
զվարդապետութիւնն
եւ
նորա
շրջեալ
զամենայն
աշակերտաւքն,
պատուիրեալ
կալ
ի
ճշմարտութեանն։
Յայնժամ
իշխանին
Տաշրացւոց,
առն
պատուականի
եւ
աստուածասիրի,
որ
անուանեալ
կոչէր
Աշուշայ,
ի
ձեռն
տայր
նմա
զանձն
ամենայն
գաւառովն
իւրով.
եւ
նորա
ամենսփիւռ
վարդապետութիւնն,
ոչինչ
պակասութեամբ,
քան
զայլոցն
գաւառաց
անցուցեալ։
Եւ
յանձն
արարեալ
զնոսա
սրբոյ
եպիսկոպոսին
Սամուէլի,
այնմ՝
զոր
ի
վերոյ
նշանակեցաք,
ինքն
դառնայր
ի
կողմանս
Հայոց
Մեծաց.
եւ
եկեալ
ի
սովորական
տեղիսն,
զընդելական
ողջոյնն
սրբոյն
Սահակայ
եւ
ամենայն
պատահելոցն
տուեալ,
պատմէր
նոցա
վասն
այնր
եւս
նորագործ
իրացն.
որք
իբրեւ
լուան,
առաւել
գոհանային
զպարգեւացն
Աստուծոյ։
