16.
Առեալ
այնուհետեւ
երանելւոյն
զհաւատացեալս
իւր,
դիմեալ
իջանէր
յանկարգ
եւ
յանդարման
տեղիս
Գողթան։
Անդ
ընդ
առաջ
ելանէր
նմա
իշխանն
Գողթան,
այր
երկիւղած
եւ
աստուածասէր,
որում
անուն
էր
Շաբիթ.
եւ
ասպնջական
եւ
հիւրամեծար
գտեալ՝
բարեպաշտութեամբ
սպասաւորէր
ըստ
աշակերտաց
հաւատոցն
Քրիստոսի։
17.
Իսկ
երանելւոյն
վաղվաղակի
զաւետարանական
արուեստն
ի
մէջ
առեալ՝
ձեռն
արկանէր
գաւառին
հանդերձ
միամիտ
սատարութեամբ
իշխանին։
Եւ
գերեալ
զամենեսեան
ի
հայրենեաց
աւանդելոց
եւ
ի
դիւապաշտ
սատանայական
սպասաւորութենէն՝
ի
հնազանդութիւն
Քրիստոսի
մատուցանէր։
Եւ
յորժամ
ի
նոսա
զբանն
կենաց
սերմանեաց
եւ
զամենեսեան
յաստուածպաշտութիւն
կրթեաց՝
յայտնի
իսկ
բնակչաց
գաւառին
նշանք
մեծամեծք
երեւէին,
կերպակերպ
նմանութիւնք
դիւացն
փախստական
լինելով
անկանէին
ի
կողմանս
Մարաց։
18.
Ապա
առեալ
հոգ
ի
միտ
արկանէր
զհամաշխարհականս
զոփալով.
եւ
առեալ
աղաւթս
մշտամռունչս
եւ
բազկատարած
պաղատանս
առ
Աստուած
եւ
արտասուս
անդադարս,
զմտաւ
ածելով
զառաքելականն
եւ
ասէր
հոգալով
«Տրտմութիւն
է
ինձ
եւ
անպակաս
ցաւք
սրտի
իմոյ
վասն
եղբարց
եւ
ազգականաց
իմոց
ըստ
մարմնոյե։
Եւ
այնպէս
տրտմական
հոգովք
պաշարեալ
եւ
թակարդապատեալ
եւ
անկեալ
ի
ծուփս
խորհրդոց՝
եթէ
ո՛րպէս
արդեւք
ելս
իրաց
գտանիցէ։