38.
Իսկ
իբրեւ
զչափ
առեալ
զիրացն
հաստատութեան՝
եւս
համարձակագոյն
եւ
առաւելագոյն
զաշակերտութիւն
նորագիւտ
վարդապետութեանն
խմբէին
ուսուցանել
եւ
թեքել
եւ
պատրաստական
քարոզութեանն
անգէտ
մարդկան
յաւրինել։
Որ
եւ
ինքեանք
իսկ
ի
կողմանց
եւ
ի
գաւառաց
Հայաստան
աշխարհին
յորդեալք
եւ
դրդեալք՝
հասանէին
ի
բացեալ
աղբիւրն
գիտութեան
Աստուծոյ։
Քանզի
յԱյրարատեան
գաւառին,
ի
կայս
թագաւորացն
եւ
քահանայապետացն,
բղխեցին
Հայոց
շնորհք
պատուիրանացն
Աստուծոյ։
Անդ
էր
յիշելի
եւ
մարգարէականն՝
եթէ
«Եղիցի
անդ
աղբիւր
բղխեալ
ի
տան
Դաւթիե։
39.
Որ
եւ
սկսան
իսկ
սիւնք
եկեղեցւոյ
միջամուխ
ձեռամբ
գործ
աւետարանչացն
Քրիստոսի
գործել,
գումարել
ի
կողմանս
կողմանս,
ի
գաւառս
գաւառս,
ի
տեղիս
տեղիս
Հայաստան
ազգին,
դասս
դասս
զաշակերտելոցն
ճշմարտութեանն,
զհասուցելոցս
ի
կատարումն
գիտութեան,
բաւականս
եւ
առ
ի
զայլսն
զեկուցանելոյ։
Որոց
կանոն
եւ
աւրինակ
զիւրեանց
անձանց
արգասիս
եդեալ
եւ
պատուիրեալ
կալ
ի
նմին
կանոնի։
40.
Եւ
յայնմհետէ
փոյթ
ի
վերայ
ունէին
անդրէն
զառընթերակաց
արքունիսն
հանդերձ
մեծամեծ
աւագանւովն,
եւ
ամենայն
ազատագունդ
բանակին
աստուածեղէն
իմաստութեամբն
վարդապետել։
Առեալ
երանելւոյն
Սահակայ
զՄամիկոնեան
որեարն
ի
վարժս
վարդապետութեանն
պարապեցուցեալ,
որոց
առաջնոյն
Վարդան
անուն
էր,
որ
եւ
Վարդկան
կոչէր։
Նոյնպէս
զամենայն
ոգի
ջանայր
յերիւրել
հասուցանել
ի
գիտութիւն
ճշմարտութեան։
