42.
Ապա
յետ
այնորիկ
ի
սահմանակիցս
ի
Սիւնական
աշխարհն
ելանէր,
եւ
անդ
աստուածասէր
հնազանդութեամբ
ընկալեալ
զնա
իշխանին
Սիւնեաց,
որ
էր
Վաղինակ
անուն,
բազում
աւգնականութիւն
գտեալ
ի
նմանէն
վասն
իրացն
առաջի
արկելոց,
մինչեւ
հասանել
նորա
բովանդակ
ի
վերայ
սահմանացն
Սիւնեաց։
Եւ
ժողովեալ
մանկունս
առ
ի
նիւթ
վարդապետութեանն։
43.
Եւ
առաւել
զգազանամիտ,
զվայրենագոյն,
զճիւաղաբարոյ
կողմանցն
զաշխարհաբնական
իւր
զառաջնախաւսունս
ձեռասունս
առնէր։
Եւ
այնչափ
փոյթ
ի
վերայ
ունելով
դայեկաբար
սնուցանել
եւ
խրատել՝
մինչեւ
ի
նոցունց
իսկ
ի
վայրենեացն
եպիսկոպոս
տեսուչ
եկեղեցւոյն
Սիւնեաց
կարգել.
որոյ
անունն
կոչէր
Անանիաս,
այր
սուրբ
եւ
երեւելի,
հայրաբարոյ
ժառանգաւորաց
եկեղեցւոյ։
Ապա
եւ
զերկիրն
Սիւնեաց
դասուք
վանականացն
լնոյր։
44.
Յորում
ժամանակի
պարգեւեալ
Աստուծոյ
հասանէր
ի
գլուխ
իշխանութեանն
Սիւնեաց
քաջն
Սիսականն
Վասակ,
այր
խորհրդական
եւ
հանճարեղ
եւ
յառաջիմաց
շնորհատուր
իմաստութեամբն
Աստուծոյ։
Բազում
ինչ
նպաստութիւն
ցուցանէր
աւետարանագործ
վարդապետութեանն.
իբրեւ
որդւոյ
առ
հայր
հպատակութիւն
ցուցանէր,
եւ
ծառայեալ
ըստ
աւետարանին
վայելչութեան՝
մինչ
ի
վախճան
զհրամայեալսն
ի
գործ
բերէր։
