Տաղեր

Սրտիկս խոցեալ է սրով,
Դարտեր ունիմ շատ եւ յոլով,
Եկեալ օտար երկիր ճորով.
Մնացի կարօտով, կարօտով,
Հասրաթով:

Ի տիւէ եւ ի գիշերի,
Սիրտս անդադար բռնեալ կայրի,
Ծնեալ, սնեալ տեղըս հեռի.
Մնացի կարօտով, կարօտով,
Հասրաթով:

Մարդ մի չունիմ խրատող բարի,
Սիրտս նովաւ մխիթարի,
Յօտար երկիր այքան տարի.
Մնացի կարօտով, կարօտով,
Հասրաթով:

Եղէ ես բու ըստ սաղմոսիս,
Տքնեցայ միայն ի տանիս,
Յիշեցի զծնօղքս եւ զսիրելիս.
Լացի կարօտով, կարօտով,
Հասրաթով:

Ողբալի բաներ քաշեցի
Զկեանս իմ ընդունայն մաշեցի,
Ղարիպութեան մահն յիշեցի.
Լացի կարօտով, կարօտով,
Հասրաթով:

Նայիմ սիրուն նազլի եղբարք,
Էկէք իմ հալիս տեսէք,
Ղարիպութեան հիւանդ մնացի.
Մնացի կարօտով, կարօտով,
Հասրաթով:

Իսկ եւ իսկ վարանեալ միշտ շրջիմ,
Անդադար յիշեմ զտունս իմ,
Դաւթի նման զանկողինս իմ.
Թացի կարօտով, կարօտով,
Հասրաթով:

Է ղարիպին շինողն Րէվան,
Յանդիմանողքն ունին գերան,
Այնոր համար բացի բերան.
Բացի կարօտով, կարօտով,
Հասրաթով: