Շնորհքով մարդիկ

Սքանչելի օր մը կար... Եւ թէեւ գիշերուան մէջ` բոլորովին պայծառօրէն կը տեսնուէր ամէն բան... գիշեր չէր կարծես, այլ աւելի կապտորակ մթնոլորտ մը անհուն ու թափանցկութեամբ եւ անուշահոտութեամբ լեցուն. նրբօրէն արծաթեայ ցօղը կ՚իջնէր ինչպէս գիշերային արտասուքը լուսաւորներուն...