Սքանչելի
օր
մը
կար...
Եւ
թէեւ
գիշերուան
մէջ`
բոլորովին
պայծառօրէն
կը
տեսնուէր
ամէն
բան...
գիշեր
չէր
կարծես,
այլ
աւելի
կապտորակ
մթնոլորտ
մը
անհուն
ու
թափանցկութեամբ
եւ
անուշահոտութեամբ
լեցուն.
նրբօրէն
արծաթեայ
ցօղը
կ՚իջնէր
ինչպէս
գիշերային
արտասուքը
լուսաւորներուն...
Թէոֆիլ
Կոթիէ
