43.
ԽՈՒՆԿ
ՈՒ
ԱՐՑՈՒՆՔ
Շիթ
մ'արցունքով`
կաթիլ
մը
խունկ
Սրբանօթին
մէջ
կը
ցանէ
Մայրս`
որ
կ'անցնի
անտես
դռնէ ,
Եւ
երջանիկ`
կը
դընէ
ունկ
Անդրաշխարհէն
եկող
ձայնին:
Աչքերուն`
որ
զինք
կը
դիտեն
Կիրակմուտքի
խունկին
ատեն`
Ձեռքն
անընդհատ
կու
տայ
խա՜չն
հին:
Եւ
ամէնուն
կու
տայ
բաժինª
Ծուխէն
ծաղիկ
մը
ծափելի:
Ու
ցայգամուտն
է
հայելի`
Ուր
կը
ցոլայ
բոցն
աշխուժին`
Լուսահոգի
զուարթուններուն`
Զորս
արբեցուց
այս
իրիկուն
Շաբաթօրեայ
խունկն
ու
արցունք:
Մայրս
ալեւոր
չոքեր
է
ծո՜ւնկ…