5.
ԱՍՏՂԵՐԸ
Լոյսի
բիծեր
ծիրանի
Կ'ասղնտեն
քօղքը
մութին.
Լուսնի
ցոլքեր
կ'անհետին
Խորքը
ծովուն
հոլանի:
Կապոյտը
կը
ծածանի
Կամարին
ջինջ
ու
հանդարտ.
Հրապոյրն
անոր
գեղանի
Կ'առինքնէ
աչքերն
անթարթ:
*
*
*
Աստղերը
լուռ
կը
հալին
Մութին
մէջ
մինչեւ
առտու.
Նման
ցաւոտ
սրտերու,
Որ
թողուած
են
առանձին:
Անշէջ
հուրքով
մը
վառած
Կ'այրին
անոնք
յաւիտեան.
Իրենց
վիշտը
միշտ
կու
լան
Լոյս
արցունքով
տխրամած:
1902,
Դեկտեմբեր