Վէրք Հայաստանի Ողբ Հայրենասիրի

ԱԶՆՈՒԱՏՈՀՄ ԶՕՐԱՊԵՏԻ,  ՔԱՋԱԶԱՐՄ ՀԱՅՐԵՆԱՍԻՐԻ  ՎՍԵՄԱՄԻՏ ՀԱՅԿԱԶՆՈՅ ՍՄԲԱՏԱՅ  ԿԱՅՍԵՐԱՊՍԱԿ ԱՍՊԵՏԻ

Հոգեհարազատ սիրոյ

նորընձիւղ առհաւատչեայ

Ես ո՞ւմ զիմ ողբոց բացից սգարան,
Ես ո՞ւմ դառն վիրացս ցուցից զբերան.
Վաղուց գլխիկոր թախծեալ իմ քնար`
Անկեալ ի խոնարհ, խզեալ զիւսոյն լար,
Բանայր ինձ զայն խոր զընդան հոգեսպառ,
Վայել զիմ կենաց վայրիկ այս թշվառ,
Գրկել զայն անսիրտ, սառն չքադարան,
Մահվամբ դիւրանալ ի նախնեացն կայան.
Սուրբ փոշւոյն գէ՛թ իմ կոճղ ոսկերոտեաց
Նվիրել, մնալ զատ յայս արհաւրաց:

Դու՛ զիմ սպառեալ շունչ կրկին զարթուցեր,
Դու՛ նսեմ հոգւոյս նոր լո՛յս բաշխեցեր.
Ի Քո՛յդ հայեցեալ սէր առ Հայրենին,
Ի ջերմ Քո եռանդն սրտի վեհ-խորին`
Անկան կեղեւանք յաչացս դառնակոծ,
Կենսահատ իմ թեւք զօրացան ի Քոց
Ձայնից երկնասլաց: Ո՛հ, զարթնում յանկարծ,
Մահաշունչ իմ քուն մեկնի ինքնհալած:
Հայրենին իւրով չքնաղ մեծութեամբ,
Հայկազունք իւրեանց ընտիր վեհութեամբ
Նոր դրա՛խտ, նոր օ՛ր սուրբ բացան առաջի
Թխպեալ իմ հոգւոյ, ծիւրեալ իմ սրտի:
Որդին կարօտեալ ի ծունկս սիրավառ
Անկեալ` որոնէ զիւր աստղ ուղեվար:
Դու յայս երկնաղերս մաղթանաց պահու
Կանգնիս ի բարձունս Հայկազանց դասու.

Հոգեհրաշ տեսլեամբ անմահ Քոց նախնեաց,
Կիլիկեան վեհից Սմբատաց քաջաց
Զանուն, զօրինակ, զսիրտ եւ զեռանդն
Ի Քո՛յդ վեհ անձին բերեալ սիրամարտ`
Բանաս զիմ լեզու, հանես զիմ բաղձանս
Ի բոյլս դիւցազանց մերոց ի կայանս,
Զորս բուռն ժամանակն թաղէր ի մոխիր,
Զորոց գին անկշիռ, անգիտէր երկիր:
Թէ ո՛չ Բրաբիօն կապեսցեն Քեզ ձեռք,
Թէ ո՛չ խրոխտ կրկէսք կանգնեսցեն Քեզ մերք,
Մուսայն զքո անուն` ընտիր, պաշտելի,
Յանցէ՛, վե՛հ սեպուհ, ի կամարս երկնի:
Անդ ջոկք մեծազանց մերոց սուրբ նախնեաց,
Աստ սիրտք շնորհապարտք անմեղ մեր մանկանց
Դարուց խիզախեալ` զանմահ յիշատակ
Քո սուրբ պահեսցեն յամայր անքանդակ: