Գիտէի,
թէ
աշխարհս
էր
ինձ
մնալու,
Կամ
անցաւոր
տեղիքս
էի
կենալու,
Եղբարք,
հիւանդացայ,
եղա
գնալու.
Գիտէի,
թէ
աշխարհս
էր
ինձ
մնալու:
Ուտի,
անուշ
խմի,
ի
շուրջ
կու
գայի,
Ինձ
պէս
մեղաւորաց
ի
փոխ
կու
տայի,
Աստուծոյ
աղքատին
բարեւ
չի
տայի,
Եղո~ւկ,
եղո~ւկ
եւ
ինձ
հազար
վա~յ,
անձն
իմ:
Հագնի
պայծառ
հանդերձ
եւ
ժիր
քայլէի,
Գարնան
ծաղկի
նման
ես
կու
փայլէի,
Կտոր
մի
հաց
հոգոյս
համար
չի
տայի.
Գիտէի,
թէ
աշխարհս
էր
ինձ
մնալու:
Անկարծ
հիւանդացայ,
անկայ
յանկողին,
Ծառայ
եմ
Քրիստոսի
եւ
իւր
ծնօղին,
Միթէ
ողորմի
իւր
ստեղծուած
հողին.
Եղո~ւկ,
եղո~ւկ
եւ
ինձ
հազար
վա~յ,
անձն
իմ:
Իմ
լուսատու
աչերս
մարդ
չի
ճանաչեր,
Քաշւեցաւ
բարձր
ձայնս,
չեմ
կարեր
գոչեր,
Իսկի
չորացեալ
ծառն
այլ
չի
կանաչեր.
Գիտէի,
թէ
աշխարհս
էր
ինձ
մնալու:
Իմ
զօրաւոր
բազուկս
թուլացաւ,
անկաւ,
Այսօր
մեղաւօրիս
մահուանն
օրն
եկաւ,
Երանի
ով
որ
բարի
գործօք
հանաւ.
Եղո~ւկ,
եղո~ւկ
եւ
ինձ
հազար
վա~յ,
անձն
իմ:
Աշխարհս
անցաւոր
է,
մարդու
չի
մնայ,
Երանի
ով
զհոգոյն
օգուտն
իմանայ,
Տղա
կտրճներուն
այլ
մահ
կու
կենայ,
Գիտէի,
թէ
աշխարհս
էր
ինձ
մնալու:
Եղբայրք,
ժողովեցէք,
ի
բոլորս
եկէք,
Ես
գնալու
եղա,
ինձ
պաշար
դրէք,
Զձեր
շատ
աղուհացն
ինձ
հալալ
արէք.
Եղո~ւկ,
եղո~ւկ
եւ
ինձ
հազար
վա~յ,
անձն
իմ:
Սիրելիք,
ազգականք,
բարով
մնացէք,
Զիս
տեսէք,
ողբով
ապաշխարեցէք,
Մի՛
մոռանայք,
յաղօթս
ձեր
յիշեցէք,
Եղո~ւկ,
եղո~ւկ
եւ
ինձ
հազար
վա~յ,
անձն
իմ:
Կու
լամ
հառաչանօք,
բարի
գործք
չունիմ,
՚Ւ
ոչ
աղօթ
՚ւ
ոչ
կաթ
մի
արտասուս
չունիմ,
Ես
սուրբ
Աստուածածնին
ի՞նչ
պարգեւս
տանիմ.
Գիտէի,
թէ
աշխարհս
էր
ինձ
մնալու:
Ամօթալից`
սուրբ
Աստուածածին
գոչեմ,
Թէ`
Բարեխօս
լեր
ինձ,
ողբամ,
հառաչեմ,
Մեղօքս
եմ
մոլորեալ,
խիստ
կու
ամաչեմ.
Եղո~ւկ,
եղո~ւկ,
եւ
ինձ
հազար
վա~յ,
անձն
իմ:
Մարմնաւորական
քաջ
զօրութիւնս
անցաւ,
Հրեշտակն
աղաւնակերպ
ինձ
երեւեցաւ,
Իմ
խաւարեալ
հոգեկս
սասանեցաւ.
Գիտէի,
թէ
աշխարհս
էր
ինձ
մնալու:
Մեղա
գոչեմ
լալով,
Քրիստոս
ինձ
օգնեա,
Նորոգեա
զմեղօք
անկեալ
հոգիս
իմ,
կանգնեա,
Վախեմ
թէ
յաւիտենից
հրոյն
տիրանայ,
Հայր
մեր
Աստուած,
փրկեա
զիս
եւ
ազատեա:
Մըսկին
Մինասն
ասաց,
եղբարք,
լսեցէք,
Աշխարհս
անցաւոր
է,
խոստովանեցէք,
Դարձէք
չարեաց
եւ
զբարիս
գործէցէք,
Մեղաւորիս
մէկ
Հայր
մեղա
ասացէք: