Գանձեր եւ Տաղեր

ԺԷ. ՓՈԽ

Հաւո՜ւն հաւո՜ւն արթնացեալ, դիտելով զհեթանոսս`

Ձայնէ՜ր, ձայնէ՜ր, տատրակին, սիրասնունդ սիրելւոյն.

— Դարձի՛ր, դարձի՛ր սոմնացիդ ընդ վիմին հովանեաւ.

Ե՛կ, հարսնուհիդ ի լերանց ընծուց ի դաշտաց այծեմանց.

Եկեա՜լ եկեա՜լ տաւաղին   յԵփրայիմ Բեթելին։

Ելեա՜լ ելեա՜լ յասպարէզս ի յայգին Կեդրոնի։

Հնձա՜ն, հնձա՜ն   կոխելով գոյն ի գոյն բոսորի։

Արկեա՜լ, արկեա՜լ փայտ ի հաց, ըզզենլիս իւր զենեալ։

Խառնեա՜լ, խառնեա՜լ ի գինի զխառնելիս անուշից,

Բաժա՜կ, բաժա՜կ մատուցաւ ի հրաւէր հարսանեաց։

Հրաւէ՜ր, հրաւէ՜ր հարսանեաց, Եկայք, նոր ժողովուրդք.

Կերա՜յք, կերա՜յք յիմ հացէս եւ արբէք զիմ գինիս։,

Զի կեցջիք յանըսպառ յանվախճան  յաւիտեան: