Գանձեր եւ Տաղեր

ԺԴ. ՓՈԽ

Այն, ը՜, փոքրիկ հաւտին տրտմեալ,

Վտակս արտասուաց բղխեալ,

Այն, ը՜, սակաւ, գնդին

Ողորմ աւաղիկ աղէտ,

Զաչս ի վեր համբարձեալ յերկինս.

— Որ ես, ը՜, Հայր որբոց յուսով,

Ո՞ւմ յանձն արարեր ըզմեզ,

Տարակոյս բաժին է մեր։

Յիշեա՛, յիշեա՛ , մի՛ մոռանար,

Սէր խոստացար անսուտ բանիւ,

Ընդ մեզ լինել զաւուրս կենաց

Մինչ ի կատարած երկրին։