Տաղեր

Ո՜վ ղարիպ պիւլպիւլ խղճալի, աւա՜ղ, աւա՜ղ,
Ընդէ՞ր յարաժամ վարանեալ շրջիս, աւա՜ղ, աւա՜ղ
Եւ ի խոր սրտէ հառաչես եղկելի,
Ա՜յ ազնիւ թռչուն սիրելի, աւա՜ղ, աւա՜ղ,
Վասն է՞ր այդքան աղաղակաւ գոչես, աւա՜ղ, աւա՜ղ
Եւ զլերինս հնչեցուցանես,
Ո՜հ մի՞թե դու եւս ինձ նման
Վշտացեալ իցես կարոտիւ, խղջուկ, ո՜հ, ո՜հ

Ի սիրելւոյն տեսոյն, եղկելի՜,
Քանի որ գոչես, ա՛յ երգնակ, ո՜հ, աւա՜ղ, աւա՜ղ,
Զվէրս իմ կրկին նոր նորոգես, գերի, աւա՜ղ, աւա՜ղ,
Զկարօտիւ լցեալ սիրտս իմ բորբոքես:

Ա՜յ գեղեցի՛կ, ազնի՛ւ թռչուն,
Զիա՞րդ շրջիս դու զօրն ի բուն,
Ի սէր վարդին, վարդին, ո~հ,
Եւ արտասուես:

Զգիշերն ողջոյն երգաբանես,
Կարծեմ բնաւ իսկ ոչ ննջես,
Ի սէր վարդին, վարդին, ո~հ,
Եւ արտասուես:

Ո՜հ, հերիք ողբաս, ա՛յ խղճալի,
Ես քո ձայնիդ եղէ գերի,
Ափսոս վարդին, վարդին խստասրտին,
Զի յատկութիւն է սիրելեաց անսալ բանի,
Իւր սիրողաց լսել ձայնի,
Ձայնի, ո՜հ, հառաչանաց, աւա՜ղ, ո՜հ: