Տաղեր

Ի սկզբանէ եղեւ ցուցեալ,
Օրհաս մահուս փողով ազդեալ,
Ի չուելոց բազմաց տեսեալ,
Ծանեայ, թեեւ ինձ կայ պահեալ:
Այս սարսելի ժամս որ հասեալ,
Զէտ սուրհանդակ ինձ ժամանեալ,
Շշուկ մահուն հողմահարեալ.
Եղէ հողոյ հաւասարեալ:

Սարսռելի սուր երեւեալ,
Ուշս ի յինէն եղեւ շրտեալ,
Դի անկենդան դնիմ անկեալ,
Բանապաճոյճանբանացեալ,
Խրոխտաձայնս ապաձայնեալ
Եւ սիգացողս յերկիր ընկճեալ,
Կարկեալ խօսիւք եւ լռեցեալ.
Եղէ հողոյ հաւասարեալ:

Ունիմ զանդամս զամէն լքեալ,
Աչք կափուցեալ, շրթունք խփեալ,
Ձեռք կաշկանդեալ, ոտք վեհերեալ,
Տախտակ անշարժ գետնի եդեալ,
Պատկեր անշունչ արձանացեալ
Եւ գոյութիւն յեղաշրջեալ,
Թափեալ ծաղիկ եւ գեղ ծորեալ.
Եղէ հողոյ հաւասարեալ:

Ւիւսեալ յօդուածք մարմնոյս կազմեալ,
Առ ի միմեանց եղեւ քակեալ,
Սիրտ խոպանեալ, ղամպար շիջեալ
Եւ կերպարան արտասուցեալ,
Դեմք եղկելի, խոտ ցամաքեալ,
Ողորմելի աղաւաղեալ,
Լեզու լռեալ, բերան աղխեալ.
Եղէ հողոյ հաւասարեալ:

Քաղեալ, հնձեալ, արտ չորացեալ,
Եւ բոյս դալար ստորախուզեալ,
Ծառս հատեալ, տունս թողեալ,
Բարձր աշտարակս քայքայեալ,
Կմախք անարգ անշքացեալ,
Եւ գարշութիւնս թաղեցեալ,
Իբր անպիտան առ ոտս կոխեալ.
Եղէ հողոյ հաւասարեալ:

Ինձ, որ արդէն մարմնով մեռեալ,
Նախկին կայի մեղօք մեռեալ,
Այժմ երկոքումբք դատապարտեալ,
Կամ առաջի ձեր դեգերեալ:
Սուրբ աղօթից ձեր կարօտեալ,
Հայցեմ օգնել ինձ կարեկցեալ,
Զի անպատրաստ, յանկարծ մեռեալ.
Եղէ հողոյ հաւասարեալ:

Աթոռս ի վայր է գլորեալ
Եւ ես տապաստ եմ չորացեալ,
Ամբարտաւանս կործանեալ,
Գոռոզացեալս փոշիացեալ,
Բարկացող սիրտս թօշկացեալ,
Անհամբեր կարըս թուլացեալ,
Թշնամանող բանս ըսպառեալ.
Եղէ հողոյ հաւասարեալ:

Սիրելիքս յոյժ օտարացեալ,
Բարեկամաց եմ հրաժարեալ,
Իմաստութեան լոյսն շիջեալ,
Իւղ լապտերին աղօտացեալ,
Պաշար հոգւոյս ոչ մնացեալ,
Տագնապ սովոյն յոյժ զօրացեալ,
Յամենայնէ ունայնացեալ.
Եղէ հողոյ հաւասարեալ:

Էի անհոգ եւ հեշտացեալ,
Ի կեանս մարմնոյ փառասիրեալ,
Աշխարհահոծ իրըս պատաղեալ,
Ունայնութեանց զհետ երթեալ,
Ո'չ աղօթեալ, ո'չ արտասուեալ,
Ո'չ յիշեցի զհանդերձեալ,
Ահա տեսէք զիս սատակեալ.
Եղէ հողոյ հաւասարեալ: