Տաղեր

Երուսաղէմ քաղաք մի կայ, աւետի~ս,
Մեզ թողութիւն ի հոն լինայ, աւետի~ս,
Ի մեր մեղացն բարկացաւ, աւետի~ս,
Զտաճիկն արաւ մեզ հաւալայ, աւետի~ս:

Մեք ուղղափառ հաւատք ունինք, աւետի~ս,
Հաստատեցին ի Նիկիայ, աւետի~ս,
Երեք հարիւր տասնութ հայրապետք, աւետի~ս,
Լուսաւորիչ մեզ առաջնորդ, աւետի~ս:

Ըռստագէս` որդի նորա, աւետի~ս,
Պարթեւական ազգ գովելի, աւետի~ս,
Տրդատ` ժառանգ Խոսրովայ, աւետի~ս,

Անակն պիղծ էր եւ կռապաշտ, աւետի~ս,
Կռոցն անունն էր Անահտիայ, աւետի~ս,
Նախանձութեամբ սպաննեաց զեղբայրն, աւետի~ս:

Թադէոսի առաքելոյն, աւետի~ս,
Գերեզմանին ես եմ ծառայ, աւետի~ս,
Շնորհք երետ Լուսաւորչին, աւետի~ս,
Լուսաւորեաց զվիճակ նորին, աւետի~ս:

Երկոտասան տարի կեցաւ, աւետի~ս,
Ի խոր Վիրապ եւ գոհանայ, աւետի~ս,
Ի հրեշտակէ կու կերակրէր, աւետի~ս,
Օձունք խոնարհ էին նորա, աւետի~ս:

Քառասուն կոյս յայտնուեցաւ, աւետի~ս,
Վաղարշապատ քաղաք նորա, աւետի~ս,
Տրդատ զնոսայ նահատակեաց, աւետի~ս,
Վասն իւր չար պոռնկութեան, աւետի~ս:

Լուսաւորիչ Գրիգորիոս, աւետի~ս,
Անեծք եդեր ի վերայ նորա, աւետի~ս.
Տրդատ եղեւ խոզ անասուն, աւետի~ս,
Մտաւ ի շամբն եւ խիստ կու լայ, աւետի~ս,

Հրեշտակն երեկ ի յերազին, աւետի~ս,
Խոսրովիդուխտ կնոջ նորին, աւետի~ս.
ԶԼուսաւորիչն հորուն հանէք, աւետի~ս,
Կուզէք որ ճար այնէ նորա, աւետի~ս:

ԶԼուսաւորիչն հորուն հանին, աւետի~ս,
Քրիստոս Աստուած կու քարոզէր, աւետի~ս:
Եւթանասուն հազար հոգի, աւետի~ս,
Մարդ ժողովեցաւ ի վերայ նորա, աւետի~ս:

Տրդատ եղեւ խոզ անասուն, աւետի~ս,
Անկաւ յոտն եւ խիստ կու լայ, աւետի~ս.
Լուսաւորիչ զնա բժշկեց, աւետի~ս,
Կաթողիկոս եւ բժշկարան, աւետի~ս:

Նախատանացն համբերեաց, աւետի~ս,
Լուսաւորեաց զՀայաստան, աւետի~ս:

Եւթանասուն հազար հոգով, աւետի~ս,
ԶՏրդատ տարան ի Ֆռանկիստան, աւետի~ս:
Նոքա դրին ուխտ ու դաշինք, աւետի~ս,
Երկու եղբայրք անուանեցան, աւետի~ս:

Ելան գնացին Երուսաղէմ, աւետի~ս,
Որ նորոգին զԳողգոթան, աւետի~ս:
Տրդատ շինեց զսուրբ ծնունդն, աւետի~ս,
Կոստանդիանոս զսուրբ գերեզմանն, աւետի~ս:

Շինեցին, կատարեցին, աւետի~ս,
Լցաւ աշխարհն քրիստոնեաց, աւետի~ս:
Երկոտասան ազգ խաչապաշտ, աւետի~ս,
Քրիստոս Աստուած դաւանեցին, աւետի~ս:

Լուսաւորիչ խնդիրք արաւ, աւետի`ս,
Գերեզմանէն լոյսն որ եկաւ, աւետի~ս,
Ճառագայթեց ի խոր կանթեղն, աւետի~ս,
Հայազգն ամէնն ուրախացաւ, աւետի~ս:

Թադէոսն ասաց զայքան բաներս, աւետի~ս,
Աչօք տեսեր զԳողգոթայն, աւետի~ս,
Զամենեքէանդ ուրախ պահէ, աւետի~ս,
Արժան առնէ իւր տեսութեան, աւետի~ս: