Դ
Երանիկ
առ
Սօֆի
Բռօթի ,
4
Օգոստոս
Սիրելի
Սօֆիս.
Վտանգի
մէջ
ես,
մեր
դպրոցի
հերետիկոսը
պիտի
լինիս.
սրտի
որպիսի՜
յուզմամբ
կը
խօսիս
խարտեաշ
երիտասարդիդ
համար.
որպիսի՜
հեգնութիւն
ունիս
հարուստ
սիրահարիդ։
Իմ
կարծիքս
գիտես,
իմ
հաւատքս
գիտես.
այն
ամուսինն
է
լաւագոյնը,
որ
ամենէն
աւելի
ճոխ
շջազգեստ
մը
կարող
է
տալ.
«Գէշ
շրջազգեստի
մը
մէջ
երջանիկ
կին
չկայ
».
այս
է
եւ
այս
պէտք
է
լինի
մեր
մտատիպարը։
Բայց
դու
արդէն
սկսած
ես
մոռնալ
դպրոցի
մեր
աւանդութիւններն։
Այնպէս
գուրգուրանք
կը
տածես
խարտեաշ
երիտասարդիդ
համար,
իբր
թէ
ծեր
աղջիկ
մը
եղած
լինէիր
արդէն։
Այո՛,
քեզ
պէտք
է
քերովբէ
մը,
ինչպէս
կը
նկարեն
պատկերհանք,
եւ
որոյ,
ինչպէս
կ՚ըսեն
բանաստեղծք,
ոսկեթոյր
մազերը
խառնուին
խոպոպիկներուդ։
Այո՛,
Սօֆիկ,
անսա՛
պատկերահաններու
եւ
բանաստեղծներու,
ու
օր
մը
եկուր
բանտուէ՛
Բռօթի։
Ծիծաղս
չկրցի
բռնել
քու
ազնուականիդ
վրայ,
որ
միայն
կիրակի
օրերը
կրնայ
գալ
իւր
սրտին
գանձերը
քեզ
բանալու։
Ո՞վ
գիտէ,
քանի՜
օր
անօթի
կը
մնայ,
որպէս
զի
կարող
լինի
շոգենաւին
ստակը
պատրաստել։
Ի՛նչ
եւ
է,
բարեմաղթութիւններս
կ՚ընեմ։
Մանօն
Լէսքօյի
հայերէն
տպագրութիւնը
կը
լինիք։
Ուրիշ
ատեն
երկար
կը
գրեմ.
առ
այժմ
սիրալիր
բարեւներս
եւ
համբոյրներս։
Քոյդ
Երանիկ
Հ.
Գ.
–Կը
զարմանամ,
թէ
ինչո՞ւ
այսքան
կը
հակառակիմ
խարտեաշ
քերովբէիդ.
լաւ
չը՞լլար,
որ
զայն
քեզ
պահես
եւ
խանութ
նստող
Յակոբիկ
աղադ
ալ
բարեկամուհւոյդ։
Ե.
