Հաճոյքի համար

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
Զ
       Այդ կիրակի իրիկունը Բըթի—Շանի պարտէզը հոծ բազմութիւն կար։ Երեք երիտասարդները նստած էին այն սեղանին շուրջը, ուր էին գարնան կիրակին, երբ օրիորդ Ստեփանեան նշանուեցաւ։
       Էտուարտ տուտուն եկաւ, ըսին։
       Էտուարտ շատ յաղթական ներս մտաւ. այս անգամ նստաւ քովերնին։
       —Ի՞նչ լուր, հարցուցին։
       Նորե՞ն էսկիլէր ալայըմ պիտի կանչէք, ըսաւ հեգնութեամբ։
       —Բան մը չենք գիտեր, ըսէ նայինք։
       —Օրիորդ Մարի Ստեփանեանի նշանը ետ եղաւ հիմա։
       —Վա՛յ, գոչեցին երեքը մէկէն ապշած։
       Էտուարտի յաղթանակը փառաւոր էր։ Այդպիսի հաճոյք երբեք չէր զգացած։