ԱՆԹՈՒԱԿԻՐ
ՏԱՂԵՐ
44.
ՏՈՒԱՅՏԱՆՔ
Անոր
ցաւը`
հո՛ւր
է
վառող
ինձ
համար,
Ինչպէս
սէրն
է`
կեանք
յորդաբուխ
եւ
անշէջ…
Քանի
դիտեմ
դէմքն
ըսպիտակ
զերթ
մարմար,
Շիթ
շիթ
արցունք
կը
քարանայ
սրտիս
մէջ:
Թարշամեր
է
կաթնաբուխ
ցո՛լքը
բերնին,
Իր
ժըպիտին
քնքոյշ
ծաղիկն
հոտեւան,
Ուր
կը
վառէր
կեանքի
ըղձանքը
ջերմին,
Լի
հըրայրքովն
յուզումնալից
իր
գարնան…
Եւ
գլխիկոր`
ինչպէս
եղնիկ
վիրաւոր,
Կը
տեսնեմ,
երբ
հուրն
երազանքն
իմ
ծաղիկ,
Կը
դաշունեն
զիս
մորմոքներ
բիւրաւոր,
Խաւարելով
անուրջն
հոգւոյս
խաղաղիկ…