ԵՐԳ
Այդ
վարի
լեռնէն
ի
վար
ջուրն
ի
շինուդ
մէջն
անցանէր.
Թուխ
մանուկ
մի
դուրս
ելեր
ձեռքն
ու
զերեսն
է
լըւացեր.
Լըւացեր
ա՜յ
լըւացեր,
դարձել
ի
ջուր
հարցունք
եղեր.
–
Ջուր,
դու
ո՞ր
լեռնէն
կուգաս,
իմ
պաղո՛ւկ
ջըրիկ
՚ւ
անուշիկ։
–
Ես
ի
յայն
լեռնէն
կուգամ
որ
հին
ու
նոր
ձիւն
կայ
վերան։
–
Ջուր,
դուն
ո՞ր
առու
կ՚երթաս,
իմ
պաղո՛ւկ
ջըրիկ
՚ւ
անուշիկ։
–
Ես
ի
յայն
առուն
կ՚երթամ
որ
փունջըն
շատ
է
մանուշկին։
–
Ջուր,
դուն
ո՞ր
այգի
կ՚երթաս,
իմ
պաղո՛ւկ
վըրիկ
՚ւ
անուշիկ։
–
Ես
յայն
այգին
կ՚երթամ
որ
տէրն
ի
մէջն
է
այգեպան։
–
Ջո՛ւր,
դուն
ո՞ր
պախճան
կ՚երթաս,
իմ
պաղո՛ւկ
ջըրիկ
՚ւ
անուշիկ։
–
Ես
ի
յայն
պաղչան
կ՚երթամ
որ
պուլպուլն
քաղցր
եղանակէ։
–
Ջո՛ւր,
դուն
ո՞ր
տունկ
կու
ջըրես,
իմ
պաղո՛ւկ
ջըրիկ
՚ւ
անուշիկ։
–
Ես
ի
յայն
տունկըն
ջըրեմ
որ
տակըն
խոտ
բերէ
գառին։
–
Ջո՛ւր,
դուն
ո՞ր
աղբիւր
կ՚երթաս,
իմ
պաղո՛ւկ
ջըրիկ
՚ւ
անուշիկ։
–
Ես
ի
յայն
աղբիւրն
երթամ
որ
գայ
քո
եարըն
ջուր
քըմէ,
Դէմ
գընամ
դունչըն
պագնեմ,
սիրովըն
հապա
գինանամ։