ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ
ՏԱՂԱՇԱՐՔ
Ա.
Աւա՜ղ
ու
հազա՛ր
բերան,
թ՚ինչ
խելօք
՛ի՝
անխելացայ.
Քան
ըզկաթն
յըստակ
էի,
քան
զգարնան
ջուր
պըղտորեցայ.
Քան
զասպապ
ի
ծալն
էի,
նա
տըկուկ
տըկուկ
քակուեցայ.
Քան
զմարգրիտ
ի
շարին
էի,
չըմաժան՝
փողոց
թափեցայ։
Բ.
Մանուկ
այն
մանկան
կ՚ասեմ
որ
ընտրէ
զհայրէնն
ու
ասէ.
Զհայրէնին
ղաթար
ասէ
որ
յիւրըն
ամօթ
չըբերէ.
Մարդիք
կայ
ի
յայս
ճերկաս
որ
կ՚ասեն
թէ
բան
չըգիտէ.
Լեզուակ
կայ
այնոր
բերանն
որ
ղաթար
ջորին
չըքաշէ։