Տաղեր

Ի մոլորեալ մտաց յոյժ տկարագոյն,
Ներբողեմ զքեզ, իմ հոգւոյս լուսատուն,
Դու ես տաճար բանին աննմանագոյն,
Մաքուր Կոյս Տալիթայ, մայր անճառ լուսոյն:

Խաւարն աղջամաղջին ի քէն հեռագոյն,
Եւ դու մեծ արուսեակ ծագող արեւուն,
Արփիաճեմ շաւղօք յերփնարփեան լուսոյն,
Լուսաւորես զաշխարհս անաղօտագոյն:

Աղբիւր կնքեալ, ջրհոր կենդանի ջրոյն,
Լիբանանէ հոսեալ յատակ խնկենոյն,
Դու ես շուշան հովտաց, ծաղիկ դաշտերուն,
Անուշահոտութեամբ հրաշափառագոյն:

Սափոր մանանային կենաց քաղցրագոյն,
Բուրվառ ոսկի լցեալ, տուփ անուշ խնկոյն,
Հոտով քո զմայլեցայ, թմբրեալ ընդարմագոյն,
Բուրաստան ծաղկաւէտ լեառն զմռսոյն:

Պարտեզ ամրափակեալ, ծառ կենաց տնկոյն,
Եւ մորենի վառեալ անկեզ ի հրոյն,
Դու գաւազան ծաղկեալ Դաւթեան յարմատոյն,
Մայր Էմմանուէլի, ծնօղ բարձելոյն:

Է' արեգակն ազգեաց Կոյս չքնաղագոյն,
Եւ լուսինն ընդ ոտիւք քո զարմանագոյն,
Երկոտասան ակամբք քեզ թագ վեհագոյն,
Պսակ աստեղափայլ զանազանագոյն:

Կապեալ ի սէր քոյին կամ մոլորագոյն,
Աղաղակեմ առ քեզ սրտիւ դառնագոյն,
Դու ծով ծիծաղական, լայն եւ խորագոյն,
Զերծո զիս ի մեղաց ծովոյս, որ անհուն:

Խամրեալ թառամեցաւ ծաղիկս ի բուսոյն,
Խորշակահարեցաւ յարմատոյ յոստոյն,
Իջցէ որպէս անձրեւ ցօղ քո քաղցրագոյն
Եւ զուարճացուցանէ զորթս չորագոյն:

Ամպ թեթեւագնաց, երկին վեհագոյն,
Անխոնաւ պահեցար շնորհօք Սուրբ Հոգոյն,
Զի կուսութեամբ անձին քո խոնարհագոյն,
Հաճեցաւ Բանն աստուած ի քեզ յայտնագոյն:

Չորեքկերպեան աթոռ անմատոյց լուսոյն,
Սերովբէ հողեղէն, քրովբէ մարմնագոյն,
Փակեալ տումար անճառ եւ անքննագոյն,
Անփորձ ի մարդկանէ ծնունդ քո սքանչագոյն:

Անկեալ քո առաջի ողբամ խստագոյն,
Թախանձանօք կոծեմ զկուրծս իմ կարծրագոյն,
Հառաչեմ արտասուօք, լամ ողորմագոյն,
Ապաւինիմ ի քեզ` թագուհիդ վերնոյն:

Տեսի բազում դստերք ստացան մեծութիւն,
Եւ բազումք արարին մաքուր կուսութիւն,
Բայց դու գերազանցեալ առաւելագոյն,
Քան զամենայն կուսանսն եղեր գերագոյն:

Որակ քո թելադրեալ ի Սրբոյ Հոգւոյն,
Ի սեռս եւ ի տեսակս աննմանագոյն,
Ձեւով յատուկ, անուամբ ընդ անհատագոյն,
Տիպ աստուածանըկար անարատագոյն:

Ւիւծեալ պաղատանօք կամ ես երերուն
Օրհնեմ զանճառ ծնունդ քո անսերմնագոյն,
Առագաստ փեսային դու անբաւելոյն,
Բովանդակող Բանին Տեառն արժանագոյն:

Րամից Տէրն եւ արքայն յոյսն ամենեցուն,
Ի քեզ պարունակի ընդ անճառագոյն,
Դու տապանակ անփուտ, պատեալ ի յոսկւոյն,
Զի Հօր կտակն ի քէն ցուցաւ յայտնագոյն:

Ենթակայ սրբութեան քո, Կոյս իմաստուն,
Երանգ-երանգ ներկեան բազումք վարդագոյն,
Ենթադրեալ յաղթեցին զչարին բռնութիւն,
Երամաւորեցան արեամբ կարմրագոյն:

Րոտեալ հոգիս անձամբ մեղօք խոր ի քուն,
Անդնդասոյզ անկեալ իբրու զանասուն,
Հանի զբոյ մեղաց հովտէս տրտմագոյն,
Զմոլորեալ ոչխարս ի քո սուրբ հօտոյն:

Ի քեզ յուսամ հոգւով, Կոյս երանագոյն,
Ծնօղ անմահ գառինն անարատագոյն,
Յայլ ումեքէ չունիմ ճար եւ փրկութիւն,
Իմ ճարակն դու ես` յուսով յատկագոյն:

Ցո'յց ճանապարհ կենաց, մայր ճշմարտագոյն,
Միջնորդ եւ բարեխօս կատարելագոյն,
Դու տաղաւար բանին էական լուսոյն,
Որոյ պատիւ եւ փառք անսպառագոյն:

Էղանակ փոփոխման շրջանի Հայոյն,
Հազար հարիւր լցեալ եւ վեց թիւ ընդ նոյն,
Երգեալ ի Խասպէկէ յոյժ նւաստագոյն,
Խաչատուր կոչեցեալ անարժանագոյն: