Տաղեր

Գլուխ հանուրց ազգին կանանց,
Անհամեմատ գոլ հողածնաց,
Վեհագունից վեհ թագուհեաց,
Դու ես պարծանք սուրբ կուսանաց:

Ուրախ լեր եւ բերկրեալ ցնծա,
Զւարճացիր, կոյս տալիթայ,
Տկար մտաց իմ պարգեւեա,
Գովել զտիպ քո վերակայ:

Վարսերդ թուխ որպէս ծիծռան,
Դու սերովբէ անկիզական,
Պսակ եւ փառք գլխոյդ արժան,
Կազմեալ ականց երկոտասան:

Երիկամունքդ գոյն ըռահան,
Ակունքդ ծով յովկիանկան,
Ուներդ կամար ծիածան,
Գոյացելոյ յամպէն գարնան:

Սեաւ է անուն քո բաղձալի,
Հրաշապատում եւ ցանկալի,
Երկոտասան ազգաց գովի,
Եօթանասնից փառաբանի:

Տաղաւար եւ տուն անմահին,
Լուսապատկամ տաճար բանին,
Մեղր ի շրթանց ընդ մեղմագին,
Կաթէ բարբառդ քաղցրագին:

Իմանալի շուշան հովտաց,
Անուշահոտ ծաղիկ դաշտաց,
Ատամունքդ շար մարգարտաց,
Սպիտակ քան զվուշ թափչաց:

Խնկաբերաց լերանց միջի,
Արձանունակ լեառն մեծի,
Որպէս զաշտարակն Դաւթի,
Պարանոց քոց փառօք իլի:

Արփիաճեմ բազուկդ յոսկւոյ,
Բարձող բանին Տեառն աստուծոյ,
Մատունքդ կազմեալ ի լուսոյ,
Ըղունկդ յոստրէոց մարգարտաց:

Ստինքդ նման են այծեաց,
Որ ելանեն ի ջրոց լւացմանց,
Որպէս զլուսին լրացած,
Յարեւելից կուսէ ծագաց:

Պատիւ եւ փառք արարածոց,
Սիրտդ մաքուր գանձ է հոգոց,
Օրհնեալ արգանդ քո տուփ խնկոց,
Հոտ անուշ պալասան իւղոց:

Է բարձունքդ եղեւնայ փայտից,
Իջեալ է Լիբանան լեռնից,
Սրունքդ նոճի կիպարից,
Բուրէ միշտ հոտ մուշք յամպէրից:

Կցեալ ի սէր գարշապարիդ,
Պաղատելով առ սրբուհիդ,
Ամէնօրհնեալ կենդանագրիդ,
Երկրպագեմ պատուանդանիդ:

Երեւիս կերպիւ փառաւոր,
Որպէս զարեգակն ահաւոր,
Դու իմ դշխոյ եւ թագաւոր,
Ես անարժան քո սպասաւոր:

Րամից ազանց ճոխք թագուհի,
Ահարկու զգեստիւք ծիրանի,
Կայ ի գրկիդ սարսափելի,
Տղայացեալ Տէրն ամէնի:

Ի յոտս քո անկեալ գոչեմ,
Ձայնիւ երգով աղաղակեմ,
Մեղուցելոյս գթալ հայցեմ,
Հարսնարանիդ գոլով սպասեմ:

Ցնծութիւն բոլոր յաշխարհի,
Համայն ազանց քրիստոնէի,
Զքեզ ունիմ միջնորդ եւ բարի,
Յայժմ եւ աւուրն յապագայի:

Էրագընթաց թիւ տումարի
Հազար հարիւր քսան եւ մի,
Ի Խասպէկէ առն ախտէղի
Շարադրեցաւ ի քարտիսի: