Տաղեր

Ամայի եղեալ հօրէդ հեռացայ,
Որբացեալ որդեակս առ ո՞վ զարգանամ:
Բանի կարօտեալ, սրտիւ թախանձեալ,
Կերակրի կարօտս առ ո՞վ լիանամ:
Գծուծ նուաստիս, մերկակ շրջողիս,
Ի հօրէդ անկեալ առ ո՞վ պերճանամ:
Դսրով պարսաւեալ, ծաղրով նախատեալ,
Դանդաղեալ մտօք առ ո՞վ ժողովեմ:
Երկիրս օտարութիւն, լալով հառաչեմ,
Ըղձալի սրտիւ ընդ քեզ մեռանիմ:
Զանխուլս բանից մարդկանց նախատիմ,
Կոչեցեալ աշակերտս առ ո՞վ ուսանիմ:
Է~, աստող մուրացկանս, այպելով շրջիմ,
Ոչ գոլով տեղի, զիա՞րդ դադարիմ:
Ընկրկեալ բանիւ ի քէն հեռացայ,
Կաթիդ պակասեալ, սրտիւ նուաղիմ:
Թափառիկ եղեալ, մոլորեալ շրջիմ:
Սառուցեալ ցրտու առ ո՞վ անգանիմ:
Ժտելով բանի ի քէն քաղցրացայ,
Թերացեալ մտօք առ ո՞վ լիանամ:
Ի հօրէ թողեալ առ քեզ դիմեցայ,
Որբացեալ որդեակս առ ո՞վ ես երթամ:
Լքեալ կորնչիմ, ծարաւ պապակիմ,
Նուազեալ շունչս, ընդ քեզ մեռանիմ,
Խելագար շրջիմ, սրով խոցոտիմ,
Սիրելի վարդապետ, հողով քո ծածկիմ:
Ծասկել կերակրոց մօրըդ կարօտիմ,
Շիրիմ տապանի ընդ քեզ իջանիմ:
Կականաւ ձայնիւ առ քեզ հառաչեմ,
Մթացեալ գիշերիս առ ո՞վ ժողովիմ:
Համանակ նման քեզ ոչ երեւին,
Կսկիծ աղետից զիա՞րդ դարմանիմ:
Ձայնիւ գոչելով, աւաղ ասելով,
Մթացեալ հոգովս ընդ քեզ ելանիմ:
Ղեկաւարդ ճարտար, յաշխարհ հեռացար,
Ղեկիս մոլորեալ հոգով մեռանիմ:
Ճեւոտ յաշխարհէս կամաւ հետեւիմ,
Ձախողի եղեալ, որո՞վ ուղղիմ:
Մաղթելով հայցեմ, առ քեզ պաղատիմ,
Որբացեալ որդեակս ընդ քեզ մեռանիմ:
Յափրացեալ սրտիս վիրօք խոցոտեմ,
Յանցաւոր աշխարհէս զիա՞րդ ելանեմ:
Ներքեւեալ հոգով մոլորեալ շրջիմ,
Յովհաննէս Կախիկ առ քեզ հառաչեմ:
Շարաբարդեալ մեղաց ուժգին զարհուրեմ,
Նախնիդ իմ Գրիգոր, առ քեզ աղերսեմ:
Ողբոց արժանիս կսկիծ աղէտիս,
Մխիթար տոհմի, լալով պաղատիմ:
Չորացեալ խռիւս հրով տոչորիմ,
Կարապետ արի, առ քեզ անկանիմ,
Պարուրեաց կսկիծ իմ յաղէտ գորովի,
Յովհաննէս Համշի առ քեզ դիմեցի:
Ջաղելով կոծիմ, սրտիւ խոցոտիմ,
Գրիգոր Տարօնի առ քեզ բողոքիմ:
Ռիմ չարացեալս, խելագար շրջիմ,
Թորոս անուանի, մեծաւ պաղատիմ:
Սովեալ կորնչիմ, քաղցեալ մեռանիմ,
Յովհաննէս Շիրաք, առ քեզ աղերսիմ:
Վիրօք խօցոտիմ, շարաւ տեսանիմ,
Ղուկասդ վեհի կոծով պաղատիմ:
Տիրական ազգիս, սեռէս Հայկազան,
Սրապիոն աբբայ, զիա՞րդ մեռանիս.
Րապաղ նուաստիս, Մովսէս եղկելիս,
Յովհաննէս Համշիրակ, առ ո՞վ դարանիմ:
Ցնորեալ խելօք խղճիւ վարանիմ,
Մածուցեալ մեղօք, որով բաժանիմ:
Ւիւծեալ հառաչեմ, հոգով տառապիմ,
Յերկիրս օտարութիւն առ ո՞վ դադարիմ:
Փանաքի եղեալ, եղբարց բաժանեալ,
Կսկիծ աղէտօք միմեանց հեռացեալ,
Քառեակ տասնակի եւ իննեակ ամի,
Քաղցրութիւն սրտիս տէրն իմ մեռանի: